Akty desperacji

Skończyłam czytać tę książkę 1 lipca, ale ona wciąż we mnie rezonuje.

Ból...

Rozpacz...

Destrukcja...

Uzależnienia...

Desperacja...

Czy jest w tym miejsce na nadzieję?

Ten debiut Megan Nolan powalił mnie na kolana. Jak bardzo może zaboleć czyjeś życie... nawet jeśli jest fikcją. Obraz destrukcji w czystej postaci, pełen szczerości i zagubienia. Choć książka opowiada o toksycznym związku, to całym sensem jest Ona, bezimienna bohaterka i jej wewnętrzne walki.

Nolan prowadzi narrację, która wdziera się w czytelnika i nie puszcza nawet na chwilę. Czułam jakbym zanurzała się w bagnie, byłam szczelnie oblepiona i coraz cięższa od myśli oraz uczuć. A jednak znalazłam tam swoje miejsce, trwałam obok Niej i nie rozliczałam, po prostu tylko słuchałam.

Ta książka żyje we mnie i wciąż o niej myślę. To nie jest powieść na słodkie popołudnie, ta opowieść rozerwie Was na strzępy, które długo, bardzo długo, będą się sklejać.

Cieszę się, że otrzymałam tę książkę od wydawnictw i wiem, że będę sięgać po ich książki, bo robią w człowieku rewolucję!

Na koniec dodam tylko #wartjakpieron

"Akty desperacji" to książka, która poruszyła mnie do głębi i na długo zapadła w mojej pamięci. Jest to przejmująco szczera i mroczna debiutancka powieść o toksycznym związku i bolączkach millenialsów.

Bezimienna narratorka odkrywa życie w Dublinie, balansując między pracą kelnerki, przygodnym seksem i wieczorami spędzonymi na piciu alkoholu. Jej życie zmienia się radykalnie wraz z pojawieniem się w nim Ciarana, starszego od niej krytyka sztuki, którego uważa za idealnego partnera. Jednak ich związek szybko okazuje się daleki od ideału, stając się kroniką wzajemnej autodestrukcji.

To, co najbardziej podobało mi się w tej powieści, to forma pamiętnika. Styl narracji jest niezwykle intymny i szczery, pozwalając czytelnikowi na głębokie zrozumienie wewnętrznych przeżyć bohaterki. Dzięki temu miałam wrażenie, że nie tylko czytam o jej życiu, ale wręcz przeżywam je razem z nią. Autorka doskonale oddała złożoność emocji towarzyszących toksycznym relacjom, od euforii i namiętności po ból i rozpacz.

Powieść czytało mi się niezwykle szybko, mimo jej mrocznej tematyki. Autorka ma niezwykły talent do utrzymywania czytelnika w napięciu, a jednocześnie do tworzenia głębokich, przemyślanych refleksji na temat miłości, samooceny i autodestrukcji.

Ta książka zdecydowanie zasługuje na uwagę, a jej lektura pozostanie w mojej pamięci na długo. Polecam ją wszystkim, którzy szukają literatury prawdziwej, bezkompromisowej i głęboko poruszającej.

Cholernie inteligentny debiut!
Książka, od której trudno było się oderwać, niby niewiele tu wydarzeń, cała uwaga skupia się przede wszystkim na uczuciach, cielesności i wszelkich doznaniach. To historia pewnego związku, a bardziej kobiety, której potrzeba zadowalania partnera przybierała formę chorobliwą. Nie byli żadnymi niespełnionymi kochankami tylko niezdecydowanymi zależnymi od siebie ludźmi, którzy nie potrafili się rozstać, bo nie udało im się wymyślić innego sposobu na funkcjonowanie. Autorka tworzy namacalny i realistyczny obraz destrukcji związku zadając przy tym pytanie, czy zachowanie bohaterki to akt desperacji, czy próba urzeczywistnienia swych pragnień. Megan Nolan przedstawia nam jeden wielki obraz samookaleczenia i łez, seksu i alkoholu i być może zachowanie bohaterów jest godne politowania, jednak z ogromną ciekawością śledziłam ich losy. Niepojęte, jak zwykła na pozór historia toksycznego związku, o której napisano już ogrom powieści wyzwoliła ogromne pokłady emocji, zareagował na nią każdy mój neuron. proza Megan Nolan aż prosi się o przeczytanie. Skoro to debiut, to czego należy spodziewać się po kolejnej książce tej autorki?