Anatomia duszy. Figury wyobraźni i gry językowe

„Mamy oto do czynienia z książką pod każdym względem niezwykłą, gęstą dyskursywnie i wymagającą równie gęstej lektury, rozległej kompetencji i nieustannego skupienia. Au­tor nie daje czytelnikowi chwili wytchnienia, zaprasza bowiem do podążania w ślad za nim kolejnymi tropami (antropolo­gicznymi, językoznawczymi, filozoficznymi, literackimi), które konsekwentnie, choć nie zawsze wprost, wiodą ku oświetleniu tytułowego problemu statusu duszy we współczesnej nauce i kulturze symbolicznej". prof. dr hab. Wojciech J. Burszta Anatomię duszy przeczytałem niemal jednym tchem. Rozpra­wa skomponowana w sposób klasyczny, a zarazem oryginalnie i smakowicie. Rzecz napisana jest z rozmachem, zdradzająca ogromne oczytanie Autora, wielką kulturę humanistyczną i bardzo dobre połączenie warstwy erudycyjnej z żywą myślą ba­dawczą i czytelnym - niezwykle aktualnym - przesłaniem hu­manistycznym. Autor bardzo udatnie wpisuje się w naukowy i ogólnohumanistyczny dialog na temat tak obrosły mitologią i uprzedzeniami, sytuujący się między potoczną wiarą a scjentystycznym powątpiewaniem". prof. dr hab. Jerzy Bartmiński