/60f4b7c402a4de542351adcf251573c8/n/anatomia-glowy-dla-stomatologow)
Chociaż w ostatnich latach nasza naukowa literatura podręcznikowa wzbogaciła się bardzo znacznie, jednak dotąd jeszcze są w niej dotkliwe luki, co boleśnie odczuwa zarówno młodzież akademicka, jak i specjaliści z danej dziedziny wiedzy.
Jedną z nich wypełnia niniejszy podręcznik Wiesława Łasińskiego, przeznaczony dla studentów i lekarzy stomatologii.
Aczkolwiek tytuł podręcznika brzmi "Anatomia głowy", nie jest on wyłącznie dziełem morfologicznym, gdyż oprócz opisu anatomicznego narządów głowy (czaszka, mięśnie głowy, trzewia głowy i szyi) stale uwzględnia ich topografię, jak również ich znaczenie praktyczne w zastosowaniu do chirurgii stomatologicznej.
W pierwszym wydaniu podręcznik ten ukazał się w roku 1956 w postaci skryptu w znacznie skromniejszej formie. Obecnie liczba rycin została prawie dwukrotnie zwiększona, oprócz opisu czaszki jako całość autor dodał opis poszczególnych kości oraz - ze względów praktycznych - opis opon mózgowych, wreszcie znacznie szerzej potraktował topografię i anatomię stosowaną.
W podręczniku swym autor uwzględnia oczywiście dziś obowiązujące mianownictwo anatomiczne łacińskie oraz polskie mianownictwo anatomiczne, w którego rewizji i ustaleniu brał czynny udział. Dla ułatwienia czytelnikowi porównania z literaturą sprzed tego okresu w przypisach autor podaje często używane synonimy, przeważnie z mianownictwa bazylejskiego oraz powszechnie znanie eponimy. Autor ściśle przestrzega nowego mianownictwa łacińskiego; w nielicznych przypadkach pozwala sobie na drobne odstępstwa. Dotyczą one albo mian nie uwzględnionych w nowym mianownictwie, albo też tych, które swą zbyt uproszczoną łaciną raziły oko autora.
Sądzę, że książka Wiesława Łasińskiego, krótka i treściwa, spełni swoje zadanie. Jako podręcznik anatomii stosowanej, bodaj pierwszy w literaturze polskiej napisany przez anatoma i równocześnie chirurga, oprócz podstawowych wiadomości teoretycznych, które podaje, umiejętnie i konsekwentnie prowadzi do kliniki stomatologicznej.
Michał Reicher, Gdańsk, we wrześniu 1959r.
Jedną z nich wypełnia niniejszy podręcznik Wiesława Łasińskiego, przeznaczony dla studentów i lekarzy stomatologii.
Aczkolwiek tytuł podręcznika brzmi "Anatomia głowy", nie jest on wyłącznie dziełem morfologicznym, gdyż oprócz opisu anatomicznego narządów głowy (czaszka, mięśnie głowy, trzewia głowy i szyi) stale uwzględnia ich topografię, jak również ich znaczenie praktyczne w zastosowaniu do chirurgii stomatologicznej.
W pierwszym wydaniu podręcznik ten ukazał się w roku 1956 w postaci skryptu w znacznie skromniejszej formie. Obecnie liczba rycin została prawie dwukrotnie zwiększona, oprócz opisu czaszki jako całość autor dodał opis poszczególnych kości oraz - ze względów praktycznych - opis opon mózgowych, wreszcie znacznie szerzej potraktował topografię i anatomię stosowaną.
W podręczniku swym autor uwzględnia oczywiście dziś obowiązujące mianownictwo anatomiczne łacińskie oraz polskie mianownictwo anatomiczne, w którego rewizji i ustaleniu brał czynny udział. Dla ułatwienia czytelnikowi porównania z literaturą sprzed tego okresu w przypisach autor podaje często używane synonimy, przeważnie z mianownictwa bazylejskiego oraz powszechnie znanie eponimy. Autor ściśle przestrzega nowego mianownictwa łacińskiego; w nielicznych przypadkach pozwala sobie na drobne odstępstwa. Dotyczą one albo mian nie uwzględnionych w nowym mianownictwie, albo też tych, które swą zbyt uproszczoną łaciną raziły oko autora.
Sądzę, że książka Wiesława Łasińskiego, krótka i treściwa, spełni swoje zadanie. Jako podręcznik anatomii stosowanej, bodaj pierwszy w literaturze polskiej napisany przez anatoma i równocześnie chirurga, oprócz podstawowych wiadomości teoretycznych, które podaje, umiejętnie i konsekwentnie prowadzi do kliniki stomatologicznej.
Michał Reicher, Gdańsk, we wrześniu 1959r.
/0ce885c23e56185d5974dc217f3fbcc6/n/wieslaw-lasinski)
