Aptekarka

Niezła powieść obyczajowa, ale ciągle trudno było mi zrozumieć postępowanie głównych bohaterów. Moim zdaniem zbyt przerysowano wszystkich uczestników opowieści. Spodziewałam się mniejszej ilości dramatyzmu, za to więcej realizmu.

Niezwykła opowieść z gatunku bardzo przeze mnie lubianego, bo związana z medycyną. Bohaterka Katja została obdarowana niezwykłą mocą rozpoznawania i używania roślin do leczenia. Dziewczyna jest zatrudniona w dworze w Birczy jako panna apteczna. jak na ówczesne czasy, Katja potrafi czytać i pisać, przez co zna swoją wartość, a co za tym idzie nie jest za bardzo lubiana przez właścicieli dworu. Jej umiejętności nie są także doceniane przez miejscowego lekarza, który uważa leczenie ziołami za zabobony.
Wiedza Katji roznosi się szeroko, dlatego zostaje wezwana do sąsiedniego dworu w Jamnej, do leczenia kontuzji jednego z dziedziców.
Powieśc ta przesycona jest zapachem zioł, ktore tak naprawdę towarzyszą nam przez cały rok. wraz z Katją wyruszamy na łąki oraz do ogródków dworskich, aby nazbierać leczniczych roślin. Uczymy się je rozpoznawać, dowiadujemy się jaką mają moc. Autorka tak pięknie snuje historię, że ma sie ochotę zanurzyć w pachnącej i rozgrzanej łące i sprobować swoich sił w rozpoznawaniu zioł.
Informacje zawarte w powieści są cenne zwłaszcza w obecnych czasach, gdzie następuje nawrót do natury, a zioła stanowią bazę wielu leków, czy kosmetyków.
Ale książka ta, to także opowieśc o kobiecie, ktora jest pionierką w promowaniu wiedzy wśród kobiet. Bardzo charakterystyczna jest scena porodu, gdzie w izbie zebrane są same kobiety, ale nie potrafią i nie chcą one wziąć pod uwagę wskazówek Katji. dla nich ważniejsza jest opinia wiejskiej szeptuch, w tym p...

“Aptekarka” to historia, w której zielarstwo miesza się z dworską etykietą, romansem i historią rodu Tyszkowskich. Wszystko to stanowi ciekawą kompozycję, którą czyta się dużą ciekawością.

Tytułowa aptekarka to Katja, która trochę wyprzedza swoje czasy- zna się na ziołach i leczeniu, do tego jest silna, odważna i często najpierw mówi, potem myśli, przez co wpada w kłopoty. Jej umiejętności zawsze jednak stawiane są ponad niewyparzony język, choć niestety i tak spotyka ją wiele przykrości...

Język “Aptekarki” jest momentami bardzo dosadny, zabawny, stylizowany na przestarzały przez co książka nabiera niepowtarzalnego klimatu i autentyczności. Sama Katja jest bardzo charakterystyczną postacią- błyskotliwą, mądrą, trochę pogubioną i nierozumianą ani wśród prostego ludu ani na dworze. Historia jest raczej spokojna, choć są dosyć ciekawe i przejmujące momenty. Początkowo książkę czyta się powoli, właśnie ze względu na wcześniej wspomniany język, sporo tu też nazw ziół, których wcześniej nie znałam.

Największą zaletą książki jest niewątpliwie postać aptekarki, które losy przejmują i rażą niesprawiedliwością. Katja lawiruje między biedotą a dworem, ciągle musi udowadniać swoją wartość, znosić obrazy, czasami udawać, że wie mniej niż w rzeczywistości lub wspinać się na wyżyny dyplomacji by osiągnąć swój cel.

“Aptekarka” pełna jest zielarskich receptur, przepisów na zdrowie i magicznych mocy ziół. XIX wiek to czasy, gdy kobiety nie mają zb...

Galicyjski krajobraz usiany młynami, tartakami, gdzieniegdzie karczmą i ubogą cerkiewką, poprzecinany błotnistymi drogami, głośny od klekotów bocianów, czy skrzypiących studziennych żurawi - do takiego miejsca miałam okazję przenieść się dzięki nowej powieści Magdy Skubisz.

Aptekarka, panna apteczna zwana znachorką, przywykła, gdy wyśmiewano jej wiek i brak doświadczenia. Kieszenie jej ubogiego odzienia wypełniały cudowne nagietkowe korzenie, suszone rumiankowe kwiaty. Pijawki mieszkające w szklanym słoju stały się bliższe niż domownicy z którymi mieszkała. Znała tajniki ziół, wiedziała, że najlepsze na gorączkę są malinowe galazki, a łopian i mniszek najlepiej poradzą sobie z febrą, spiesząc do chorego jej podarte trzewiki nie raz ugrzęzną w błocie.
Jak się okazuje w błękitnookim stadzie nie ma miejsca dla chamki.

Cała opowieść przypomina mi nieco bajkę o Kopciuszku, gdyż tytułowa aptekarka Katja zazna dobroci i zostanie doceniona na dworze Tyszkowskich. Jednak co się z nią stanie, gdy czar północy przyśnie?

Polecam każdemu.
Autorka cały zysk że sprzedaży książki przekazuje charytatywnie na pomoc Ukrainie.