Baśka

„Baśka” to nienachalnych rozmiarów książka, którą smakować można między sentymentami. To wspomnienie, którym dzielisz się przy soku (bądź piwie, zależy co kto pije). To autoportret betonowej nostalgii, doprawionej naiwnością i beztroską. To z prostotą snuta gawęda o przemijaniu i ucieczce, której smak zostaje na języku, zupełnie jak smak oranżady z torebki. Nie znajdziemy tu wielkich słów i czynów, wręcz przeciwnie, w jej zakamarkach czają się drobne gesty i przyziemność. Pełno tu ubytków, braków i opakowań po gumach Turbo. Ta kieszonkowa opowieść w sposób prosty i nie silący się na bycie wielką, porwała i zachwyciła mnie od pierwszej strony, wywołała morze tęsknoty i żalu, za tym co minęło bezpowrotnie. Mało mi, potrzebuję więcej. Czekam na więcej.