W XVII i XVIII wieku przeżywał rozkwit brytyjski empiryzm, który uważał, że ludzkie poznanie musi opierać się na doświadczeniu. George Berkeley (1685-1735), nazywany przez filozofia Maria Dal Pra "najważniejszym brytyjskim myślicielem pierwszej połowy XVIII wieku", był wraz z Lockiem i Humem najważniejszym przedstawicielem tego nurtu. W historii filozofii zapisał się jako błyskotliwy dialektyk, obrońca teizmu, a jednocześnie prekursor Ernsta Macha i Alberta Einsteina. Znane ze swego prestiżowego uniwersytetu kalifornijskiego miasto Berkeley wzięło swoją nazwę własnie od filozofa, tak ważnego dla każdej próby zrozumienia ludzkiej egzystencji i świata, w którym ta egzystencja została zanurzona.