Cytaty z książki "Bez pożegnania"

“Nigdy ni­ko­mu nie można pomóc w roz­pa­czy, jeśli sam nie ze­chce się w niej opa­mię­tać.”

“Po­sta­no­wi­łam jed­nak na nią uwa­żać. Za­wiść może być nie­bez­piecz­na.”

“Ale ty nie wiesz, że roz­pacz to go­rącz­ka, która albo za­bi­ja, albo za­mie­nia się w smu­tek. A smu­tek to stan chro­nicz­ny, ma ła­god­ną twarz, ale w środ­ku jest bar­dziej nisz­czą­cy niż gan­gre­na. Ty nie wiesz, co to smu­tek…”

“I jak tu uwie­rzyć w po­wszech­nie gło­szo­ną praw­dę, że ubó­stwo uszla­chet­nia, kiedy się na wła­snej skó­rze po­zna­ło, jak nędza upodlić po­tra­fi.”

“– Wiesz Zosiu, roz­my­śla­łam o tym, jak czę­sto przy­pad­ki zmie­nia­ją nasze życie, i wy­da­je mi się, że los je sta­ran­nie ob­my­śla, żeby w końcu po­kie­ro­wać wszyst­kim po swo­je­mu.”

“Wi­dzisz Zosiu, my mo­że­my tylko na­kre­ślać plany na­sze­go życia, a potem przy­cho­dzi głów­ny ar­chi­tekt – los i urzą­dza wszyst­ko po swo­je­mu…”