Bez przyszłości

💔Recenzja💔

Współpraca reklamowa z @wydawnictwoniezwykle

Premiera: 01.02.2023 r.

„Bez przyszłości” – Julia Popiel

„Nie powinnaś zmuszać się do odczuwania konkretnych emocji tylko dlatego, że wydaje Ci się, że to właśnie je powinnaś czuć w danej chwili.”
Czy związek z góry narzuconym terminem ma szansę na prawdziwy związek w przyszłości ?

Marianne jest bardzo ambitna i ciągle pnie się do góry. Aby trochę odetchnąć i sprzedać dom po zmarłej babci. Zawsze stateczna, twardo stąpająca po ziemi wreszcie może pozwolić sobie na chwilę szaleństwa. Postanawia zacząć mały niewinny romans z sąsiadem. Nigdy tak się nie zachowywała, ale teraz coś się w niej odmieniło. Nie mniej jednak to miła, pomocna dziewczyna, która potrafi dostrzec w innym człowieku to czego on sam nie widzi.

Ashton musi odsiedzieć areszt domowy. Nie jest z tego zadowolony, ale za błędy się płaci. Jednak to czego się dopuścił to wcale nic złego, a on sam to bardzo miły gość. Chociaż na początku wydawało się, że to kawał chama i zimnego drania. Po czasie okazuje się, że to romantyczny i ciepły facet, który umie zadbać i wysłuchać. I nawet odpuścić, kiedy trzeba. Nie umie trzymać swoich bliskich w klatce, tylko pragnie aby się rozwijali, nawet kosztem swojego serca.

Ich relacja zaczęła się od niezbyt miłej wymiany zdań. Z czasem było coraz lepiej, aż doszło do szybkiego zbliżenia. A potem niczym lawina, prawie każde spotkanie kończyło się w łóżku. Nie...

„Potrzebuje mnie, a ja potrzebuje jego. I nie obchodzi mnie, jak bardzo to wszystko się skomplikuje… Ashton chce mnie, a ja chce jego. Tylko tyle i aż tyle”.

Ona nie oceniała ludzi, póki sama ich nie poznała. On pragnął poczuć się normalnie i zataił prawdę, czemu nie opuszcza domu. Oboje pragną siebie jak nikogo do tej pory. Oboje wiedzą, że bajka nie będzie wiecznie trwała, a ich układ ma termin ważności. Wiedzieli, że nie powinni się w sobie zakochać, a jednak serce wygrało z rozumem. Ponoć prawdziwa miłość pokona wszystko. Czy tym razem również tak będzie? Czy coś, co miało być bez przyszłości, zmieni się w szczęśliwą przyszłość?



Marianne niespodziewanie dowiedziała się, że odziedziczyła dom po swojej babci. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że wcale nie wiedziała o jej istnieniu. Jedzie do Swansea, by dowiedzieć się, kim była jej babcia i ojciec oraz sprzedać dom. Nie przewidywała żadnych komplikacji, miała jasno ustalone cele i wszystko zaplanowane. Tylko że plany planami, a życie życiem. O czym miała się już niebawem przekonać. Jej jedynym sąsiadem okazał się przystojny i wybuchowy Ashton. Ich znajomość nie zaczęła się najlepiej, ale z czasem wszystko się zmieniło. Tylko on miał kaganiec, który uniemożliwiał mu normalne funkcjonowanie i nie ufał nikomu. Żył w cieniu, dopóki nie pojawiło się słońce, które wszystko zmieniło.



Ta historia jest przepełniona emocjami bohaterów, tymi pozytywnymi, jak i negatywnymi. Strachem, ból...

Dziewczyna przyjeżdża do małego miasteczka w celu wyremontowania domu po swojej zmarłej babci. Ma tylko jednego sąsiada, który z góry zakłada ją o najgorsze zamiary. Jest dla niego dziwne, że nikt nigdy nie odwiedzał staruszki, a tu nagle pojawia się młoda kobieta, która chce sprzedać posiadłość. Czy przekona się do Marianne? Jak kobieta zareaguje na wiadomość, że Ashton odbywa areszt domowy?

Liczyłam na jakąś ciekawą lekturę, a dostałam jakąś zapychajkę. Książka jest bez wyrazu, ze ścianami tekstu i przemyśleniami bohaterów, które były dla mnie masłem maślanym. Chemii między głównymi bohaterami nie ma. Ich miłość zrodziła się chyba tylko poprzez ich wygląd. Dialogi są takie nijakie. Tak naprawdę nic nie wiem o bohaterach, ani co lubią, czego nie, hobby… Nic.

Sceny erotyczne miały pokazać nam relacje Marie i Ashtona, której poza tymi momentami nie było. Cała akcja z domem kobiety jak dla mnie jest trochę naciągana. Przemęczyłam tę powieść okropnie. Dość często odkładałam ją na później. Na ten moment nie sięgnę po inne książki autorki.