Opinia na temat książki Bliźniaczka

Nie jestem fanką thrillerów, książki młodzieżowe omijam szerokim łukiem. Więc zapytacie, Izabelo, dlaczego Bliźniaczka? Cóż, ciekawość, która jest ponoć pierwszym krokiem do piekła. A w tym wypadku piekłem miała być ta książka. Przynamniej na początku tak mi się wydawało. Frustrowała mnie ta książka od pierwszych stron, bo najpierw nic się nie działo, albo działo tak powoli, że wcale nie ułatwiało czytania. Następnie frustrowałam się, bo nic w tej książce nie działo się tak jak trzeba, a wisienką z nerw okazało się zakończenie. Ja się pytam, jak tak można skończyć książkę!? Nie do pomyślenia! Ale przy całej mojej frustracji nie zauważyłam nawet kiedy zostałam wciągnięta w wir wydarzeń, bo pomimo powolnego startu, książka angażuje i z każdą przewróconą stroną czym prędzej chce się dowiedzieć co dalej. Przerażająca i fascynująca lektura, swoim klimatem przypominała mi trochę książki R.L. Stine które lubiłam jako nastolatka. Mimo, że momentami była przewidywalna, to dobrze się przy niej bawiłam. Po jej lekturze nasuwają mi się dwa wnioski, po pierwsze, ludzie nie zawsze są tacy jak nam się wydaje. Po drugie, nigdy nie czułam się tak wdzięczna, że jestem jedynaczką.⁣