Opinia na temat książki Bliźniaczka

Denerwowałam się czytając tę książkę. Do tego stopnia, że odkładałam ją i zostawiałam „na potem” przez kolejny miesiąc.
To nie była wina słabej fabuły, po prostu nie umiałam przeboleć jak można być tak okrutnym wobec najbliższych.

•••
Ivy i Iris, bliźniaczki jednojajowe, wyglądają niemal identycznie. Aż trudno uwierzyć, że mogą się czymkolwiek różnić.
Życie ich nie oszczędziło. W wieku 10 lat zostały rozdzielone z powodu rozwodu rodziców, a kilka lat później spotyka ich tragedia- śmierć matki. Bliźniaczki znów trafiają do wspólnego domu. Choć można pomyśleć, że nic gorszego już ich nie spotka, prawdziwy dramat się dopiero zaczyna.
•••

Mam to szczęście, że między mną a moim bratem nie było nigdy większych spięć. Nie umiem sobie wyobrazić, co czują ludzie, którzy nie rozmawiają latami ze swoim rodzeństwem.
Zawsze też myślałam, że bliźnięta łączy niesamowita więź, którą trudno zrozumieć innym.
Natasha Preston napisała powieść o tym, że rodzina wcale nie musi się wzajemnie wspierać, ale może odebrać nam resztki zaufania do świata.

Początek mnie ciekawił, ale środek trochę frustrował, bo miałam wrażenie, że wszystko się niepotrzebnie ciągnie. Nie zwróciłam uwagi, kiedy przestałam czytanie odkładać, a zaczęłam czytać w każdej wolnej chwili. W końcu zwątpiłam we wszystko, co przeczytałam. Zakończenie mnie złamało.