Burza

Książka jest bardzo gruba i ma swoje wahania nastroju. Bywa bardzo wciągająca, jak i nieco niezrozumiała. Potrzebowałam trochę czasu żeby się w nią wkręcić. Wszystko przez to, że wydarzeń jest bardzo dużo i chyba nie nadążałam za tokiem myślenia postaci. Albo dlatego, że jest to tom drugi, a ja pierwszego nie czytałam. To by wyjaśniało dlaczego zaczęła się nagle. Plusem jest tu duże napięcie, gdyż postacie czasami mówią, że coś mają zrobić lub gdzieś pojechać, ale nie zdradzają gdzie. Dopiero w następnych wydarzeniach się to wyjaśnia. Ktoś tutaj dostanie tajemniczą przesyłkę z pogróżkami. Nikt nie byłby z tego zadowolony, zwłaszcza, że osoba, która mu ją dostarczyła nie bardzo pamiętała kto mu ją podał. Dużo wątków jest tu utrzymanych w tajemnicy, to akurat bardzo mi się podobało, tylko później, kiedy tych znaków zapytania było coraz więcej, pojawiały się z każdej strony, to nie bardzo pamiętałam o co tam chodziło. Niby mamy tu jeden wątek, ale mi się wydawało, że było ich więcej. Jedna osoba jest tutaj mocno rozstrojona emocjonalnie. Widać, że niby na pierwszy plan wysuwa się tutaj zemsta i chęć odnalezienia morderczyni, lecz z drugiej powraca by być blisko zaatakowanego. Gdzieś tam wewnętrznie boi się, że może coś mu się stać i ważniejsza jest dla niego ochrona, aniżeli zemsta. Widać, że łączy ich coś wyjątkowego, czasami opisane zażenowanie bywa tutaj lekko bolesne nawet dla czytającego, lecz później przechodzi w małą chwilę, która sprawia, że czerwienią nam się polic...

„Tylko burza może przynieść prawdziwe oczyszczenie”.

Wrocław.
„Wibrujące kolorami miasto” pełne mostów, które łączą i dzielą jednocześnie.. Tu cisza przed burzą jest głośniejsza niż gdziekolwiek. „Powietrze naelektryzowane oczekiwaniem”, kipiące „nieoczywistymi emocjami”, wrzące niepokojem, parne i pachnące strachem - zwiastuje, że „natura wzięła w posiadanie miasto”. Delikatnie wibrująca ziemia, grzmoty doznań, niebezpiecznie hermetyczna przestrzeń, kotłujące się chmury grozy, „nieposkromiona brutalność” – wszystko to balansujące na granicy ciszy, obwieszcza rozpoczynający się „spektakl na tle nieba” ale na ziemi..

Czy nadchodząca burza przyniesie ukojenie, czy spustoszenie?

O tym przekonają się na własnej skórze, między innymi, „książę wrocławskiego półświatka”, niepokorny i zuchwały, wzbudzający strach gangster, który ma niejednego trupa w szafie - Konrad Gronczewski pseudonim Versace oraz „sławny wrocławski komisarz” będący „sumą bezkompromisowości i nieustępliwości”, niektórych aż irytujący „swoją prawością”- Adam Aleksandrowicz.

Dla tych dwojga, i nie tylko.. pogoda będzie jednak najmniejszym zmartwieniem. A grzmot nadchodzących wydarzeń, będzie miał potężny kaliber. Tak zwaną ciszę przed burzą rozpocznie brutalne morderstwo trans-dziewczyny w najdroższym hotelu w mieście. Sprawca bez wątpienia działał tu z premedytacją, jest zorganizowany i ewidentnie lubi chwalić się tym, czego dokonał.. Śledztwo szybko komplikuje się na wi...

"Burza" jest bezpośrednią kontynuacją "Mgły", gdzie znanych bohaterów ponownie spotykamy krótko po finale poprzedniego tomu. Wyrzuty sumienia, rozstania i powroty oraz kolejna zbrodnia - to wszystko stanowi jeszcze większe wyzwanie...

Uwielbiam, gdy kontynuacje książek dorównują początkom. W tym wypadku drugi podobał mi sie chyba jeszcze bardziej od pierwszego. Zawirowania, jakie od pierwszych stron towarzyszom bohaterom, to prawdziwa bomba emocjonalna, którą odczuwałam z kolejnych stron książki. Ponownie jestem pod wrażeniem autentycznego oddania przez autorkę osobowości, uczuć, reakcji, mocnych stron i słabości postaci. Każda z nich to indywidualna, wyrazista jednostka, a możliwość obserwowania zdarzeń z różnych perspektyw tworzy bogaty i pełen szczegółów obraz.

Perypetie czy rozterki osobiste mieszają sie nierozerwalnie z prowadzonym śledztwem. Otrzymujemy ciekawą, mocno intrygę, zbudowaną wielowarstwowo i sięgającą do zaskakujących źródeł. Poziom uwikłania miejskiej społeczności z różnych grup jest tu szczególnie wyrazisty i kolejne odsłaniane karty z dynamicznymi zdarzenia tworzą szczególnie pasjonujące, kryminalne rozdanie. Całość w świetnie oddanym, miejskim klimacie Wrocławia, którego nocne życie jest równie intensywne jak dzienne.

Podoba mi się również podejmowanie ciekawych wątków odnośnie reprezentacji LGBTQ+, które w naturalny sposób stanowią integralną część fabuły. Autorka z dużą empatią i wyczuciem opisuje zdarzenia, również te t...

stricte kryminałów przeczytałam w swoim życiu niewiele. prawdę mówiąc to omijam je szerokim łukiem, zapieram się rękami i nogami, byle ich nie przeczytać (nawet jeśli uwielbiam oglądać filmy z tego gatunku). haczyk tkwi w tym, że naprawdę ciężko trafić na dobry kryminał, a ja, po wielu nieudanych próbach, pozostałam z pewnym niesmakiem i rozczarowaniem. na palcach jednej dłoni mogę policzyć ile całkiem niezłych kryminałów przeczytałam, a i tak większość niezupełnie zalicza się do tego gatunku.

na aleksandrę świderską natrafiłam przypadkiem, ale nie będę teraz o tym opowiadać - to historia na inny dzień. i szczerze powiedziawszy nie liczyłam na tak świetną książkę. miło było zaskoczyć się przy pierwszej części, a druga tylko spotęgowała to uczucie (serio, nie mogłam doczekać się wydania burzy i siedziałam jak na szpilkach na jej premierę, a potem to już totalnie odchodziłam od zmysłów czekając na przesyłkę). dopiero zaczynam z czytaniem polskich autorów - ważne, by to zaznaczyć - do tej pory skupiałam się jedynie na zagraniczych tytułach. aleksandra świderska i miasto gasnących świateł sprawili, że mam ochotę jeszcze bardziej odkrywać i poznawać naszych pisarzy.

mgłaverse jest wciągające. wiele razy pomyślałam, że chciałabym zobaczyć ekranizację miasta gasnących świateł, najlepiej jako serial netflixa. dla takich rzeczy warto zarwać i dzień i noc.

...

Trudno mi się czytało tę książkę.