Opinia na temat książki Cherub

Okazało się (już w trakcie czytania), że „Cherub” (daleko mu to cherubinka, to fakt) to trzecia część opowieści z Igorem Brudnym w roli głównej. Nieco mnie to zmroziło (i ponownie ujawniło moje kryminalne dyletanctwo i nie dość wnikliwe czytanie okładkowych opisów), bo z panem Igorem dotąd przyjemności nie miałem, ale jako że w książkach odważny jestem, nie poddałem się i brnąłem dalej, bo, proszę państwa, Pan Piotrowski doskonały jest we wciąganiu w tzw. wir, a napięcie też potrafi budować.

Co ja tu będę streszczać fabułę – jest krwawe morderstwo, są ci, którzy mordercę ścigają, każdy ma coś do ukrycia, a rozwiązanie zagadki kryje się w przeszłości. I tyle mi wystarczy, by spędzić z książką kilka godzin, które przeleciały jak wystrzał z walthera. Jest sporo lateksu i sprośności, posoka na podłodze i wiszące na lampie jelita. Jak się toto podoba, to trzeba czytać. Fajnie napisane, wartko i bez zbędnych zapchajdziur. Postaci dobrze skomponowane, psychologicznie nieźle trącone, a wątki zaskakujące i pokręcone jak drzewa z filmów Tima Burtona. Jeśli pojawiła się sztampa (w kryminałach to pewien standard), to zupełnie mi nie przeszkadzała, bo bawiłem się świetnie. Doskonała rozrywka na jesienne wieczory. Koniec.