Christopher i chłopcy w jego typie

"Gdyby chłopcy nie istnieli musiałbym ich wymyślić" - pisze w swojej biograficznej powieści Christopher Isherwood, poświęcając najwięcej uwagi właśnie życiu miłosnemu. Gdzieś pośród tych męsko-męskich relacji wybrzmiewa klimat przedwojennego Berlina, zatłoczonych barów, ciasnych mieszkań. Isherwood jeszcze raz pragnie opowiedzieć czytelnikom o swojej młodości, o podążaniu za życiem zgodnym z własną naturą, o swobodnych i intymnych relacjach z mężczyznami, których nigdy nie ukrywał. Dużo miejsca poświęca także przemianom polityczno-społecznym lat 30. rysując szeroki obraz epoki tamtego okresu. Warto zwrócić uwagę jak ewoluowała i dojrzewała w pisarzu świadomość walki o własną orientację, jak z dnia na dzień stawał się bardziej dumny i nigdy nie ulegał własnemu wstydowi.
Choć usiadłam do tej biografii bez znajomości jego wcześniejszych powieści m.in "Pożegnania z Berlinem", czy "Pan Norris", na które tytuły często powoływał się właśnie w swojej książce, to po części mocno żałuję, bo odbiór treści byłby zgoła inny. Po samej lekturze poruszamy się w miarę chronologicznie, a autor raz po raz raczy nas fragmentami swoich książek dopasowując realne postaci do bohaterów. Dlatego też polecam wcześniej zapoznać się z choć jedną książką Isherwooda, by mieć lepszy obraz na wgląd w jego twórczość. Gdybym miała podsumować z czym postać Isherwooda będzie mi się od tej pory kojarzyć to zawarłabym ją w trzech hasłach - homoseksualizm, Berlin lat 30 oraz pisarz.

Nie uwiódł mnie Christopher Isherwood swoją, pisaną w trzeciej osobie, sfokusowaną nie tylko na życie i twórczość, ale także ukazującą queerowy Berlin lat 30., powieścią autobiograficzną.

„Christopher i chłopcy w jego typie” to odważna i szczera opowieść o życiu w zgodzie z własną naturą. Zapis miłosnych perypetii brytyjsko - amerykańskiego pisarza, intymnych relacji z mężczyznami, jakie tworzył w młodości, i licznych podróży, które odbył. Sporo miejsca poświęcaIsherwoodprzyjaciołom po piórze m. in.W.H. Audenowi czy E.M. Forsterowi. Pisze o zmaganiach twórczych. Zdradza kulisy powstawania swoich najsłynniejszych dzieł, opisuje pierwowzory wykreowanych przez siebie postaci. Jednak najbardziej interesujące i zajmujące były dla mnie fragmenty poświęcone opisom miejsc akcji, w szczególności Berlina. Znakomicie odmalował Isherwood jego przedwojenną rzeczywistość. Uchwycił nastroje społeczne związane z dojściem do władzy Adolfa Hitlera i coraz wyraźniejszym widmem wojny.

Może gdyby tak bardzo nie irytowała mnie postać bohatera - narratora, a moja znajomość jego twórczości nie ograniczała się jedynie do „Samotnego mężczyzny” potrafiłabym bardziej docenić tę pozycję.

Tłumaczenie Mariusz Gądek