Cmentarz żydowski w Lesku należy do najcenniejszych tego typu zabytków w Polsce, z oczywistych względów zasługuje na dokumentację. Szybkie niszczenie żydowskiej kultury materialnej na ziemiach polskich skłania do podjęcia wysiłku przynajmniej opisania i zdokumentowania tej kultury, zanim jej ślady znikną lub staną się nieczytelne. Praca kontynuuje tom pierwszy poświęcony inskrypcjom z cmentarza żydowskiego w Lesku z wieków XVI i XVII. Jest to więc bardzo potrzebna kontynuacja, która uzupełnia pracę poprzednią i umożliwia prześledzenie rozwoju form nagrobkowych i inskrypcyjnych na dłuższym okresie 300 lat, a więc przybliża procesy kulturowe w ich dłuższym biegu. Rozprawa ma klarowny i dobrze pomyślany układ, jest sprawnie napisana, zarówno pod względem toku argumentacji, jak i użytego języka. Co ważne, praca w sposób wzorowy wykorzystuje rozwój wiedzy na temat cmentarzy żydowskich, jaki dokonał się w ciągu ostatnich kilku lat.