W pracy Autorka skupia się na aspektach semiotycznych właściwych niewerbalnym znakom obecnym w komunikacji językowej. Sprawnie przy tym operuje polskim i włoskim materiałem wydobytym nie tylko ze słowników i innych publikacji tematycznie pokrewnych, lecz częściowo także autentycznym, pozyskanym z samodzielnie zaobserwowanych rzeczywistych aktów komunikacyjnych. Eksponowanym sposobem przybliżania zagadnienia jest analiza wariantywności obszarowej i społecznej (związanej z rejestrem języka) konwencjonalnych zachowań cielesnych, które towarzyszą wypowiedziom werbalnym, bądź zastępują je.