Narracja jest tu czymś, co przy dłuższej chwili spędzonej w towarzystwie bohaterki zaczyna uwierać. Zdaję sobie sprawę, że Karen Dionne wykorzystała celowo pierwszoosobową narrację, budując świat powieści, jak gdyby w oparciu o spowiedź kobiety. Wszystko zgrywa się: i postaci, i wydarzenia, tylko nie w każdym wzbudzi to aplauz. Przeżycia bohaterk... Recenzja książki Córka króla moczarów