Opinia na temat książki Córka Krwawych

Książka rozpoczyna się przepowiednią. Bardzo mroczną zresztą. Od pierwszych słów miałam wrażenie że książka emanuje erotyką i zmysłowością. Tylko, czy to na miejscu i okej, gdy bohaterka jest dzieckiem?

Ale prolog był delikatny. Rozpoczyna się pierwszy rozdział i co mamy? Milusią scenę kastracji, którą czytałam przez palce. Masakra.
Wkurzające jest to że ciężko wejść w świat przedstawiony. Te pojęcia, zwyczaje, czyny są mocno niezrozumiałe dla początkującego. Niekiedy lubię jak rzucają mnie w środek akcji, bez wstępu, tu jest to jednak trochę irytujące.
Im dalej w książkę, tym bardziej te zawiłości są odczuwalne, a nadal nic nie jest wytłumaczone. I ten ‘ząb węża’… Na dodatek wchodzi jeszcze w grę pochodzenie postaci, trudne imiona i nazwiska. Trochę to męczące. A styl pisania autorki niezbyt mi odpowiada co jeszcze bardziej utrudnia wciągnięcie się w akcję. Nie wiem czy to wina tłumacza czy autorce się nie chciało, bo czytanie 'Pisane szkarłatem' było przyjemnością.

Chore są panujące w tym świecie relacje między kobietami a mężczyznami. Nie jestem feministką, szowinistką czy kim tam jeszcze, uważam, że nikt nikogo nie ma prawa wykorzystywać, więzić, robić czegoś wbrew woli drugiego człowieka. Seks jest tu przedstawiony obrzydliwie a nie namiętnie czy erotycznie jak można byłoby się spodziewać po książce tak popularnej i głośnej. Nie jestem fanką erotyków, ale dobre sceny erotyczne potrafią książce dodać atrakcyjności. Tutaj seks to coś okropnego, narzędzie, a nie forma umocnienia więzi między dwójką ludzi którzy się kochają.

Postacie… Wypadałoby coś o nich napisać. Papierowe to chyba najlepsze określenie. Ich czyny nie są umotywowane, nawet kultury świata nie można obwinić. Seks i knowania, knowania i seks, mam wrażenie że tylko to ich interesuje. Niestety nie umiem ich polubić, zwłaszcza jeśli dodamy do tego te koszmarne imiona i koligacje za którymi nie nadążam.
I Janelle, czyli główna bohaterka. Koleżanka zwróciła kiedyś moją uwagę na fakt, że jeśli bohaterka ma jakiś magiczny dar czy umiejętność, nawet gdy żyje w społeczności w której magia nie jest czymś dziwnym, ten dar jest wyjątkowy. Tu też to jest. Posiadanie jednego Czarnego Kamienia to jest COŚ. Bohaterka ma ich trzynaście.
Jak o niej czytam w głowie zapala mi się neon: Mary Sue. Idealna, mądra, zdolna i kręci mężczyzn, mimo że jest strasznie młoda. To mnie trochę obrzydza że taka mała dziewczynka podnieca facetów. Nie, to nie jest fajne, nawet w świecie kreowanym na magiczne średniowiecze.

Tyle na temat, więcej z siebie nie wycisnę, im dalej w treść tym gorzej. Książkę wymęczyłam, zmęczyłam, zapamiętałam niewiele, bo niestety niezbyt rozumiałam co autorka do mnie pisze.
Do książki miałam dwa podejścia, za pierwszym razem nie wyszłam za drugi rozdział, za drugim dobrnęłam do końca, ale wyparłam z umysłu. Nie chcę nigdy więcej wracać do świata Mrocznego Królestwa i Czarnych kamieni. Zostanę przy serii 'Inni' tej autorki.