Coś patrzy

Pióro Pani Agnieszki Kaźmierczyk miałam okazję poznać już przy poprzednich tytułach, dlatego z wielką przyjemnością wzięłam udział w naborze recenzenckim do książki "Coś patrzy". Opis fabuły bardzo mnie zaintrygował, no i mój ukochany gatunek- thriller psychologiczny...❤️

Krótko o fabule:

Beata w ramach "kary" zostaje wysłana do domu, gdzie wraz z innymi uczestnikami reality show ma siedzieć sto dni, pod czujnym okiem kamer. Ona jako prezenterka, pozostałe osoby miały walczyć o główną nagrodę. Szybko jednak okazuje się, że miejsce, na którym postawiono dom, nie jest zwyczajne... Mieszkańców zaczynają dręczyć wizje, słyszą głosy, odczuwają silny niepokój. Program dobiega końca, wytrwali najsilniejsi... Tylko, że to "coś" co ich dręczyło w domu nie znika wraz z opuszczeniem gmachu budynku. Mało tego- próbuje nakłonić uczestników do popełnienia samobójstwa... Gdy zaczynają ginąć kolejni uczestnicy reality show, nie może być mowy o przypadku... Beata próbuje rozwiązać zagadkę ich śmierci... Nie jest to jednak proste, bo sama walczy z tym "czymś"... Stawką jest życie...


Juz od samego początku byłam mocno zaintrygowana tą historią. Bardzo zaciekawił mnie początek, kiedy to poznałam Beatę, która zwierzała się pani psychoterapeutce ze swojego koszmaru. Swoją drogą podziwiam kobietę- po całym dniu pracy była gotowa na takie poświęcenie dla obcej osoby.
W drugiej części mamy do czynienia z próbą rozwikłania zagadki- również bardzo ciekawe! Ogrom...

Beata podstępem zostaje zmuszona przez swoją stację do wzięcia udziału w reality show. Dziennikarka razem z 9 innymi osobami musi spędzić 100 dni w odciętym od świata zewnętrznego domu położonym w Puszczy Bydgoskiej. Początkowo wszystko idzie zgodnie z planem, jednak po pewnym czasie uczestnicy doznają omamów i niepokojących halucynacji. A to dopiero wstęp do tragicznych wydarzeń.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale za to bardzo udane. Uwielbiam takie fantastyczne połączenia różnych gatunków literackich. Kiedy mam do czynienia z mitologią, pradawnymi wierzeniami lub demonami to już w ogóle jestem w siódmym niebie.

Wydarzenia zostały przedstawione w dwóch płaszczyznach czasowych (obecnie oraz w czasie trwania programu), co pozwala lepiej rozeznać się w fabule oraz zrozumieć jej sens. Styl pisarka ma lekki, ale zarazem obrazowy. Bohaterów pod względem psychologicznym stworzono bardzo szczegółowo i dopracowano we wszelkich detalach. Czytelnik może dogłębnie wczuć się w ich emocje, przeżycia, myśli bądź stan umysłu - jak na świetny thriller przystało.

Agnieszce Kaźmierczyk udało się genialnie zarysować prawdziwy obraz show biznesu, gdzie liczą się słupki, oglądalność czy pieniądze, a nie zwykły szary człowiek. Odbiorca po przeczytaniu tej lektury może skłaniać się ku wielu refleksjom. Autorka doskonale pokazuje, że ocenianie ludzi na podstawie tzw. okładki oraz szufladkowanie ich na samym początku nie jest prawidłowym postępo...

„Świat nie jest taki, jakim go znasz”.

Beata Michalczuk jest młodą prezenterką telewizyjną. Kobieta próbuje rozwikłać zagadkę śmierci ludzi, którzy dobrowolnie zgodzili się zamknąć na sto dni w domu na obrzeżach miasta, aby zyskać popularność. Jak zginęli uczestnicy programu reality show? Czy na Beatę również czyha niebezpieczeństwo? Czy ujdzie z życiem?

„Strach jest jak zbędny ciężar, który cię przygniata”.

Czy bylibyście w stanie zamieszkać z obcymi osobami przez kilka tygodni?
Beata musiała uczestniczyć z innymi. Członkowie „badania psychologicznego” zaczynają widzieć rzeczy, które nie powinny się tam pojawić. Winę zwalają na pobliski las i zwierzęta. Dzięki opowieściom Beaty do terapeutki możemy dowiedzieć się więcej na temat przebiegu i uczestnictwa.

„Widzę obrazy, których nie powinnam widzieć, słyszę dźwięki, które z pewnością nie dochodzą z domu. Wszystko wygląda bardzo realnie, pojawia się codziennie o tej samej porze, tuż przed zaśnięciem”.

Jest mrocznie, duszno i nieprzyjemnie. Już sama nie wiedziałam, w co mam wierzyć i czy ja nie popadam w obłęd. Cóż... Chyba to celowy zabieg. 😄

Autorka umiejętnie operuje się językiem i potrafi przyciągnąć uwagę czytelnika. Nie tylko bohaterowie czują ciarki na plecach. To, co najbardziej lubię w książkach pani Agnieszki to element zaskoczenia, wykreowanie niesztampowych postaci i przemycenie do fabuły trochę wierzeń ludowych, a przede wszystkim głębokie przesłanie.
...

Sięgając po ten thiller byłam ciekawa historii,którą odnajdę w tej lekturze.Z każdą kolejną strona mój apetyt rosnął,ponieważ autorka w świetnymi sposób potrafiła rozbudowywać napięcie z możliwością odkrywania nowych faktów,które przybliżały do odgadnięcia prawdy na która wszyscy czekali-również Ja!
Barwni bohaterowie wzbudzali zaufanie,odkrywając swoje demony przeszłości z którymi się jeszcze nie rozprawiły,a które rzutowały na efekt teraźniejszej pracy.Stopniowe i skrupulatne dochodzenie pobudzały wyobraźnię sprawiając,że chciałam więcej.

Mroczna historia była owiana sekretami przeszłości połączonymi z nadprzyrodzonymi działaniami w które większość ludzi nie wierzy.W tej powieści sama czułam się niepewnie i z łatwością czułam rosnące emocje.Wyobraźnia działała powodując,że miałam na skórze ciarki.Dobrze,że czytałam książkę w ciąga dnia,ponieważ wieczorową porą mogłabym zacząć się bardziej bać…

Rozbudowanie istotnych faktów z życia prywatnego bohaterów było świetnym posunięciem.Historia stała się bardziej realistyczna i z łatwością można sobie ją wyobrazić.

Zakończenie mnie totalnie zaskoczyło.I w związku z tym pytanie do autorki-Czy będziemy mogli poznać dalsze losy Beaty?Ja chętnie chciałabym je poznać.

Jeśli lubicie powieści z dreszczykiem emocji to jest to książka idealna.Gorąco polecam