Culloden Moor 1741

W 1688 roku w Anglii doszło do bezkrwawego przewrotu, zwanego Wspaniałą rewolucją, w wyniku którego obalony został król Jakub II z dynastii Stuartów. Miejsce katolickich Stuartów na tronie Anglii i Szkocji zajęli władcy protestanccy, a bezpośrednim skutkiem ich panowania była unia realna, która w 1707 r. połączyła Anglię i Szkocję w jedno państwo - Królestwo Wielkiej Brytanii. Większość szkockich górali była katolikami i pragnęła powrotu dynastii Stuartów, którzy byli dziedziczną dynastią szkocką. Szkoci wzniecili wiele powstań w obronie potomków Jakuba, pretendentów do tronu Anglii. Ostatnią próbę zbrojnego odzyskania tronu podjął w 1745 r. wnuk Jakuba II, książę Karol Edward. Właśnie ta próba miała największe szanse powodzenia, ale po pierwszych sukcesach została krwawo zdeptana 16 kwietnia 1746 r. przez wojska hanowerskiego króla Jerzego II na mokrym wrzosowisku Culloden Moor koło Inverness. Straszliwy pogrom górali w bitwie oznaczał kres niezależności dumnych szkockich klanów, a nawet śmierć dawnego celtyckiego świata. W rzeczywistości był to ostateczny upadek królewskiej dynastii Stuartów.