Opinia na temat książki Czas Żniw

Od razu zdradzę, że Czas Żniw bardzo mi się podobał. Ciężko uwierzyć, że to debiut Shannon, bo jak na debiut to książka jest bardzo rozbudowana, ma wiele wątków i postaci. Może miałem trochę wygórowane oczekiwania po przeczytaniu wielu pochlebnych opinii, ale zdecydowanie się nie zawiodłem.

Początkowo trochę przeraził mnie wykres z rodzajami jasnowidzenia znajdujący się na początku, ale ich nazwy są tak jasne, że podczas historii można domyślić się który za co odpowiada.

Paige z charakteru trochę przypomina mi Jude Duarte z trylogii Złego Króla - to dziewczyna z charakterem, po przejściach, mająca wiele osobistych problemów z którymi musi walczyć, jednocześnie starając się nie dopuścić do swojej śmierci. Nie do końca podobała mi się jej lekkomyślność w niektórych kwestiach, wręcz trochę naiwne podejście "jakoś to będzie". W niektórych momentach Shannon rzucała ją w jakieś absurdalne sytuacje z którymi w dziwny sposób sobie radziła. Nie wszystkie takie rozwiązania mnie kupiły.

Podobało mi się też przedstawienie Sajonu, jego struktury i sposobu działania. Z jednej strony widzimy przyjaźnie, a z drugiej brutalne wręcz traktowanie swoich podwładnych.

Dużym plusem jest dla mnie dystopijna konstrukcja świata - z jednej strony znajdujemy się w Londynie, ale nie jest to Londyn jaki znamy. Nawet sam Szeol umieszczony jest w taki sposób, że możemy sobie go bez problemu wyobrazić.

Rafaici i Emmici zostali ciekawie przedstawieni, szkoda tylko, że tym drugim nie poświęcono póki co wystarczająco miejsca w historii, ale podejrzewam, że zmieni się to w kolejnych tomach historii.

Zdecydowanie sięgnę po kolejne tomy i chętnie zapoznam się też z Zakonem Pomarańczowego Drzewa, bo spodobały mi się pomysły Shannon i rozbudowany świat jaki potrafiła tu stworzyć.