Czerwona tygrysica

Kolejny bardzo dobry tom. Pojawiają się nowi bohaterowie, niekoniecznie pozytywni.

Dziedzictwo krwi

Życie w Cesarstwie Cyrilyjskim to nie bajka. Ograniczają cię zasady, maniery, status społeczny, a jeśli los obdarzył cię dodatkowo magicznymi mocami to zwyczajnie masz przechlapane. Dyskryminacja i wyzysk powinowatych – ludzi władających magią – to smutna codzienność, na każdym kroku oszukuje się ich i sprzedaje w niewolę tym, którzy zapłacą więcej za ich umiejętności.

Księżniczka koronna Anastazja Michajłowna od kiedy odkryła, że również włada potężnym powinowactwem zdana jest na łaskę swojej rodziny, pilnie strzegącej tego sekretu. Jednak gdy, ojciec Any zostaje zamordowany, a wina za ten czyn zrzucona na nią, dziewczyna musi okiełznać swą moc i znaleźć sojuszników, którzy pozwolą jej odzyskać dobre imię i tron.

Czy to wszystko? Nie :D Mamy przed sobą bowiem trylogię, a nie pojedyncze tomiszcze. W kolejnych tomach wcale nie jest Anie łatwiej, los stawia przed nią wyzwania, których nigdy nie spodziewała się podejmować. Przytłoczona stratą i uczuciami, których nie rozumie płynie przez morze, by odnaleźć sojuszników w państwach ościennych. Niestety i tam nie dzieje się najlepiej, Ana raz po raz będzie musiała stawiać czoła wrogom ale i przyjaciołom, gdy ich ścieżki się rozejdą. Czy dziewczynie uda się uratować kraj i pojednać poddanych?

Okej to teraz słów kilka, z czym to się je. Dziedzictwo krwi jest reklamowane jako seria, która powinna zachwycić fanów Szkla...

,,Tam gdzie gangi walczyły o resztki, walały się trupy, które cierpliwie zasypywał litościwy śnieg, pozostawiając na widoku jedynie skrawki ubrań czy czubki butów- makabryczne znaki cichych grobów".

Jest to tom drugi Dziedzictwa krwi, która była dla mnie bardzo dobrą książką. Oczywiście ta nie rozpoczęła się niby jej kontynuacją, aczkolwiek mamy wprowadzenie do poprzedniej części, by z tymi wydarzeniami móc ją połączyć. Styl autorki się nie zmienił. Nadal mamy tutaj ogrom wrażeń, emocji i wydarzeń, które będą potrafiły być twarde, sztywne, ale nie na tyle, by odłożyć ją na bok. Żeby jednak się w nią wgryźć trzeba będzie troszkę jej przeczytać, gdyż zachowania bohaterów mogą być niezrozumiałe. Będą się pojawiali i znikali i niekoniecznie zawsze wiadomo co się z nimi dzieje. Czasami zachowują się jak płoche rybki na widok rekina, a niekiedy dumnie prezentują swoje oblicze.
Tak naprawdę Ana jest jedyną ocalałą. W owej chwili jest tylko zwykłym człowiekiem, gdyż odebrano jej władzę, jaką wcześniej posiadała. Z cesarzowej jest dosyć okrutna władczyni, która nie przejmuje się ilością pokonanych ciał. Interesuje ją tylko wygrana, która przecież jej się należy...
Dalej w skrócie powiem wam, że walka jest nieunikniona. Będą zawierane sojusze, knucie chytrych planów i co najważniejsze, pragnienie odzyskania straconej władzy. Oj jeszcze wiele krwi się przeleje, zanim cokolwiek zostanie wyjaśnione. A jak sądzicie co na to cesarzowa? Czy pozwoli sobie odebrać tron?
...

„Czerwona Tygrysica” to kontynuacja „Dziedzictwo krwi”. Ana wciąż stara się uratować swoje cesarstwo. Z całej swojej rodziny została tylko ona. Pozbawiona została nie tylko rodziny, ale tytułu i sojuszników. Na tronie zasiada teraz Morgania, która jest okrutna i zrobi wszystko byle tylko wprowadzić rewolucję i ustalić nowy porządek świata. Poleje się krew i będzie bardzo niebezpiecznie. Aby wykonać swoje zadanie i uwolnić cesarstwo z mroku, Ana ponownie poprosi o pomoc Ramsona Złotoustego, który i tym razem ma swoje warunki. Czy będzie potrafiła zaufać przestępcy? Czy rewolucja przyniesie upragniony pokój czy raczej pogrąży świat we krwi? Przekonacie się sami.

Jeśli chodzi o tę część to trochę mniej podobała mi się od pierwszej. Może dlatego, że jest tutaj więcej polityki, a ja jednak w fantastyce szukam przygody. Lubię również wątki miłosne w tym gatunku, którego tutaj prawie nie ma. Jest on jedynie delikatnie zarysowany. Wiem, że fani tego, gatunku będą z tego powodu zachwyceni.

Podobnie jak w pierwszym tomie bardzo podoba mi się świat stworzony przez autorkę, który w tym tomie zdaje się bardziej niebezpieczny i bardziej mroczny. A to bardzo lubię. Bohaterowie w tej części zostali jeszcze lepiej wykreowani. Zwłaszcza główna bohaterka, która z każdą stroną zmienia się. Przestaje się bać swojej mocy, a staje się silną kobietą potrafiącą zawalczyć o swoje. Bohaterowie chociaż posiadają swoje mroczną stroną, starają się udowodnić, że nie są potworami i zł...