Opinia na temat książki Cześć, psorko

„Cześć, psorko” – Gosia Lisińska Ewa dostała zaproszenie na zjazd absolwencki swojego rocznika. W pierwszej chwili nie ma ochoty nigdzie jechać, a tym bardziej spotykać się ludźmi z młodzieńczych lat. Została oszukana i do dnia dzisiejszego nie umie zapomnieć o miłości, którą przeżyła w liceum. Ale… postanawia stawić czoło Bartkowi i sprawić, że jej rany zostaną uleczone. Za namową przyjaciółek zgadza się i jedzie do Wadowic aby sprawdzić jak się innym wiedzie życie. Ale to co się wydarzy na tym zjeździe, ilość morderstw, nietypowych akcji sprawi, że nie tak sobie wyobrażała spotkanie po latach :D Nikt nie przewidział, że w czasie jednego zjazdu będzie tyle trupów.. Tylko, kto stoi za ich morderstwem? Komu przeszkadzały te osoby, że musiały zostać wyeliminowane z gry… A do tego przystojny policjant, na którego widok inne kobiety mdleją z rozkoszy. Policjant ten okaże się dawnym uczniem Ewy. Który już wtedy próbował namieszać w jej życiu. Ale różnica wieku nie pozwoliła jej wtedy na posunięcie się do przodu. Lecz teraz? Teraz tej różnicy nie widać. A on zrobi wszystko, aby rozwiązać sprawę zabójstw i chronić Ewcię tak aby żaden kosmyk włosów jej nie spadł z głowy. Nie brakuje tu wątku kryminalnego ani tym bardziej romantycznego, który rozwija się w zatrważająco szybkim tempie. Mi to nie przeszkadzało. Uważam, że szkoda byłoby marnować czas aby przedłużać to, co wytworzyło się między bohaterami. A Ewa w końcu spotkała mężczyznę, który sprawił, że chciała porzucić swe nudne dotychczasowe życie. Dawidek to bożyszcze kobiet. Ale swoją uwagę w stu procentach poświęcił Ewie.. Zasłużyła na niego. Polecam szczególnie osobom, które mają zastój czytelniczy. Lekka lektura, którą aż pochłania się i niesamowite jest to, że z kolejną przeczytaną kartką chce się więcej i więcej…