Czułe serce księcia Cheritona

Zajechał książę do wsi w Wygwizdowie Większym i podając się za wicehrabiego Boytona zbałamucił wdowę choć była starą panną. Spotkali się na balu niedługo potem w rezydencji, gdzie on był gospodarzem a ona przyzwoitką dla koleżanki jego córki. I trafiła kosa na kamień aż sypnęło iskrami pod samo niebo. Książę pokazał, co znaczy być księciem, ona księciu że tak właściwie może spadać.
Ale jak trwoga to do woza przyjdzie najbardziej nawet uparta koza. Tym rychlej, gdy wrzodem na dumie księcia jest kleszczu jego boku...
Rety.
Dwa słowa: pozytywne zaskoczenie.
Daj mi bożku od amorów więcej takich cacanych romansów, bo odczuwam ich niedosyt.
Jak na swoje warunki: romans wyborny.Albowiem romans historyczny, który podkręca ekscytację wyżej niż dwie kreski powyżej zera to obecnie rzadkość.Podobało mi się właściwie wszystko, oprócz zwyczajowego wiechcia z redaktorskich kfiatkuff. Jestem zadowolona z lektury. A nawet pod wrażeniem.