Opinia na temat książki Dama Kameliowa

"Boją się ciebie jak dzikiej bestii, gardzą tobą jak pariasem, otaczają cię jedynie ludzie, którzy zawsze biorą więcej niż dają i wreszcie pewnego pięknego ranka zdychasz jak pies, zgubiwszy przedtem wielu innych i siebie samą".

To moje kolejne spotkanie Z DAMĄ KAMELIOWĄ, drugie z książką, a z historią tej niedoścignionej miłości, która w tamtych czasach rzadko miewała szansę na powodzenie, za sprawą adaptacji filmowej już nie pamiętam które, na pewno nie ostatnie.

Piękna i smutna to opowieść, pełna brutalnej ingerencji w życie drugiego człowieka, poddaństwa określonym zasadom i konwenansom.
Okrutny los szydzi sobie z miłości dając jej nadzieję by później definitywnie i ostatecznie przeszkodzić szczęściu.
Pytanie tylko, czy to szczęście miałoby szansę na przetrwanie?

Jak prawdziwa to była miłość ze strony Armanda Duvala?
Wybrzmiewa to z każdej strony, na której snuje się jego opowieść o ukochanej Małgorzacie, o jego KAMELIOWEJ DAMIE...

Ta romantyczna i wzruszająca historia oddania i poświęcenia została osadzona w XIX-wiecznej Francji doskonale oddając klimat tamtych czasów oraz mentalność społeczeństwa z jego wadami i zaletami oraz rolami, jakie owe czasy miały dla kobiet i mężczyzn.
Lubię takie podróże w historię, i choć ta nie wnosi niczego nowego w naszą rzeczywistość, to uświadamia ile przez te wieki się zmieniło, a co w naszej mentalności wciąż tkwi, jak drzazga.

Na koniec powiem, że choć tytuł sugeruje kto powinien być głównym bohaterem, to mnie ujął Armand...

Książkę z przyjemnością przypomniałam sobie dzięki akcji u dziewczyn, które prowadzą profil @czytelniaklasyczna 🖤