Damy złotego wieku

Napisana lekkim piórem, historia kobiet czasów Jagiellonów, na czele z osławioną Boną i żonami, a także siostrami Zygmunta Augusta. Oczywiście znów odbiega od kanonu ukazywanego w podręcznikach historii. Przypomnieć sobie historię, poszukać nieścisłości - nie traktować jako pewnik, wyrobić własne zdanie - za to cenię takie książki. Ja po przeczytaniu stwierdziłam, że historia tamtych czasów to jeden kryminał, z wieloma mordercami, a złoty wiek szlachty nie był żadną demokracją, nawet szlachecką.

Zdecydowanie dobra książka, choć początkowo miałam wątpliwości. Autor zraził mnie tytułem pierwszego rozdziału "Żmija na Wawelu" - obawiałam się, że pójdzie śladem innych historyków, zazwyczaj chyba szowinistów, widzących w Bonie wiedźmę i trucicielkę.
Na szczęście, mimo pokazania jej wad, bo niewątpliwie była trudna, dostrzega też jej zalety, jej dbałość o dobro dynastii, starania o wzmocnienie władzy królewskiej, dalekowzroczność w ocenie zarówno Habsburgów jak i Hohenzollernów.
Rozdziały o Barbarze Radziwiłłównie i Annie Jagiellonce też interesujące, ale zdecydowanie wyżej oceniam "Żelazne damy: Kobiety, które zbudowały Polskę" - może dlatego, że zdecydowanie więcej wiem o ostatnich Jagiellonach niż o pierwszych Piastach? Tamta pozycja miała urok nowości. Tym niemniej - autora lubię i cenię.