Damy złotego wieku recenzja

Na pierwszy rzut oka książka przypomina powieści spod pióra Philippy Gregory. Posiada bardzo podobny sposób przeplatania faktów z fikcją. W wielu miejscach autor postanowił przedstawić swoją wersję wydarzeń. Kiedy indziej, dla podkreślenia faktu, wspierał się cytatem źródłowym lub powoływał na wybitnych historyków - badaczy historii Bony lub okresu złotego wieku. W wielu miejscach aktor wplata wstawki fabularne, które ułatwiają odbiór treści, a także portrety bohaterów książki z przypisami. Mnie osobiście bardzo urzekła próba odtworzeniu wyglądu Bony Sforzy w wykonaniu fundacji Nomina Rosae - pomysł kapitalny (str. 90-91). Wszystkie te elementy mają znaczący wpływ na odbiór zawartych na kartach informacji. Książkę czyta się w tempie ekspresowym. Dziennie poświęcałem na nią 100-120 stron, gdyż starałem się smakować każdym detalem, czy cytatem. Jestem pewien, że można przeczytać całość w góra dwa dni.

"Damy złotego wieku" przedstawiają historię kobiet związanych z dynastią Jagiellonów. XVI wiek zwany "złotym" zdominowało panowanie ostatnich Jagiellonów - Zygmunta Starego oraz jego syna - Zygmunta Augusta. Okres opisany obejmuje czasy od przybycia do Polski Bony Sforzy - w 1518 roku. Ostatni rozdział zamyka historię na śmierci w 1596 roku Anny Jagiellonki - królowej, żony Stefana Batorego.

Plusem książki jest nadanie postaciom typowych ludzkich przymiotów. Czytamy o władcach i ich żonach w kontekście osób skrzywdzonych przez los lub bliźnich. Poznajemy ich słabości - są to osoby zawistne, zazdrosne, nie zawsze piękne, podatne na pochlebstwa, nieodporne na choroby.

Książka jest udanym połączeniem przygody z faktami. Urzeka niezwykła dbałość o szczegóły. Janicki pisze w nocie "od autora" o kompilacji informacji zawartych w tekstach źródłowych i opracowaniach historycznych. Na potwierdzenie tych słów, na końcu książki możemy znaleźć długą bibliografię tytułów. Ciekawą historię ostatnich Jagiellonów wzbogaca o kulisy wielkiej polityki, o której na próżno szukać informacji w szkolnych podręcznikach.

Autor w interesujący i bardzo kompletny, a przy tym przystępny sposób przedstawia skomplikowaną sytuację polityczną ogromnego państwa liczącego prawie milion kilometrów kwadratowych, które w wyniku niejednokrotnie podjętych błędnych decyzji dążyło ku upadkowi. Zarówno Bona Sforza jak i jej córka Anna okazały się być jedynymi w tym ogromnym kraju, którym bliska była przyszłość dynastii - były prawdziwymi patriotkami.