Delirium

Z twórczością pana Jarosława Dobrowolskiego nie zetknęłam się nigdy wcześniej, nawet nie słyszałam o tym nazwisku. Poznałam tę zacną osobistość wirtualnie na Facebooku podczas pewnej "akcji" zainicjowanej przez innego, znanego autora - Artura Urbanowicza, u którego na facebookowym profilu zabrałam głos w sprawie wysypu "fejkowych" kont, złośliwie zaniżających oceny książek jeszcze przed ich właściwą premierą. Nie chcę tutaj wchodzić w szczegóły tej akcji, o której zrobiło się nawet i całkiem głośno ale kibicuję obiema rękami i nawet nogami, żeby ta akcja przyniosła jakiś pozytywny odzew. I być może tak się właśnie stało, każdy kij w końcu ma dwa końce - przy tej okazji wypłynęło kilka kompletnie mi nieznanych (ale też poszkodowanych autorów w wyniku zaniżania ocen swoich książek) nazwisk autorów z którymi postanowiłam się zapoznać. I tak na pierwszy ogień poszedł cykl "Krwiopijca"...

Zacznę od tego, że wybór tej książki sam mnie trochę zaskoczył z racji, iż motyw wampirów ani trochę nie mieści się w moich preferencjach czytelniczych. Nigdy nie czytałam i nawet nie lubiłam o nich czytać mimo to, skusiłam się na "Delirium". Dlaczego? (wzruszenie ramion) - zagadka XXI wieku. Ot, co. Nie będę się zbytnio na temat tej książki rozpisywać. Dodać mogę jedynie to, że cieszę się (i to bardzo) na premierę II tomu JUŻ pod koniec maja, bo tyle czasu to jeszcze jestem w stanie przeżyć. Dłuższym oczekiwaniem byłabym bardzo zawiedziona. Już samo to, że czytam o czymś, czego nie...

Konrad Harkov jest wampirem. Chcąc uciec od pokus rzuca wszystko i wyjeżdża w Bieszczady.

Jakie to było fajne! Na pierwszy rzut oka lekka przygodówka ze słowiańskimi wierzeniami w tle, a na drugi rzut oka to już sensacyjna historia z zaskakującym zakończeniem. Tak, naprawdę dałam się zaskoczyć i to podwójnie, bo raz - zdziwiłam się, że się nie domyśliłam o co kaman, dwa - zdziwiłam się, że w tego typu literaturze w ogóle ktoś pokusi się o wiedzenie czytelnika za nos i wyprowadzanie go w pole. Brawo dla autora 👏🏻

Dla mnie ta książka miała vibe Supernaturala, co mnie jeszcze bardziej przekonuje do historii Harkova.

Cieszę się, że autor nie podał wszystkich odpowiedzi w „Delirium”, bo drugi tom już czeka na półce i będzie wkrótce czytany.

Ps. Książkę kupiłam z ciekawości, kiedy to zauważyłam na koncie Marka Zychli post o tym, że Jarosław Dobrowolski miał atak fejk kont na LC obniżających ocenę książki jeszcze przed jej wydaniem. Brawo Wy, zrobiliście autorowi dobrą reklamę 😁