Dom na jeziorze

Jest to moje pierwsze spotkanie z Sarah Jio i na pewno nie ostatnie. Poruszająca historia dwóch kobiet, które poszukują swojego miejsca na ziemi i pragną być szczęśliwe. Akcja toczy się na dwóch płaszczyznach. Poznaje się losy młodej dziennikarki Ady, która przeżyła tragedię i Penny,która zniknęła nagle w tajemniczych okolicznościach.

Na początku ciężko było mi się przyzwyczaić do stylu autorki, ale potem historia tak mnie pochłonęła, że zaczęłam czytać rozdział za rozdziałem chcąc dowiedzieć się więcej. Bardzo mi się podobał klimat jaki stworzyła autorka w powieści. Sporo tu relacji międzyludzkich. Bardzo współczułam Adzie, która ciągle była pogrążona w tęsknocie za mężem i córeczką. Penny też zdobyła moją sympatię. Zakończenie było dla mnie totalnym zaskoczeniem, zupełnie się takiego obrotu sprawy nie spodziewałam. Przeczytałam książkę z przyjemnością i z ogromnym ładunkiem emocji. Już nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po kolejną książkę tej autorki.

To moja pierwsza książka tej autorki. Słyszałam zachwyty, czytałam masę pochlebnych opinii, pochwały i pochwały. To w moim wypadku nie do końca najlepsza rekomendacja, ale trzeba sprawdzić.
Przyznaję, czyta się bardzo dobrze. W zasadzie gdyby nie nocna godzina to połknęłabym za jednym zamachem. Noc mi przeszkodziła, a potem poranne zamieszanie, ale kiedy usiadłam do południowej kawy, musiałam wziąć książkę. I ją oczywiście skończyć.
Przyznaję, klimat jest fajny. Przesycony wilgocią, falowaniem wody, odgłosem fal uderzających o barki. Samo mieszkanie na barkach wydaje się magiczne, a tutaj autorka tylko wzmacnia tę magię. Niby normalnie, ale jednak nie do końca skoro w drodze do sąsiadów trzeba korzystać z kajaka.
Przyznaję, konstrukcja, dwa światy a w nich jeszcze retrospekcje, wcale nie wywołuje zamieszania i pogubienia. Jest na tyle przejrzyście, że płynnie przechodzi się od jednego wątku do drugiego, a co dla mnie jest ważne, przy każdym przechodzeniu żałuje się zmiany, by po chwili z zadowoleniem zatopić się innym czasie. Jak nie przepadam za takimi zmianami, tak tutaj wyszło to znakomicie.
Bohaterowie, są ciekawi. Ale dla mnie bardziej jako grupa, społeczność, niż jako jednostki. Ciekawi mnie jak to się żyje okno w okno z kimś drugim, a z drugiej strony z kimś innym. W miejscu gdzie codziennie spotyka się te same osoby, a większość życia prowadzona jest w obecności innych.
To co było nie tak?
W sumie nic.
Ale?
Ale nie polubiłam bohaterów t...

Ostatnio wydaną powieść Sarah Jio zaliczyłam, podobnie jak poprzednie książki autorki, do grona moich ulubionych lektur. "Dom na jeziorze" przywodzi mi na myśl "Dom na Sekwanie" Williama Whartona i choć obie powieści różnią się zasadniczo, to jednak coś je łączy. To "coś" to niepowtarzalny klimat i charakterystyczna atmosfera, jaka towarzyszy domom unoszącym się na wodzie.

W swojej powieści autorka bardzo zmyślnie splotła ze sobą dwie, odległe w czasie o jedno pokolenie, historie, by w konsekwencji połączyć je ze sobą w dość zaskakujący sposób. Choć zakończenie potwierdziło moje wszelkie przypuszczenia, to i tak historia okazała się intrygująca i ciekawa i nie straciła wcale na swojej wyjątkowości.

Ada Santorini decyduje się odpocząć od swojego dotychczasowego życia, po tym jak wszystko w Nowym Jorku przypomina jej o tragedii, w której straciła swoich bliskich - męża i córeczkę. Kobieta wynajmuje na lato mieszkanie w Seattle znajdujące się na barce na jeziorze Lake Union. Ma nadzieję, że w ten sposób ucieknie od bólu i traumy związanej ze stratą. Udaje jej się dość szybko zaaklimatyzować w nowym miejscu, poznaje mieszkańców sąsiednich barek i przy okazji odkrywa kulisy zagadkowej historii sprzed lat. W swoim nowym mieszkaniu Ada odnajduje przedmioty należące do poprzedniej właścicielki, która pewnej nocy w tajemniczy sposób zaginęła bez wieści.

Co się stało z Penny Wentworth? Kto przyczynił się do jej zaginięcia?

Mieszkańcy barek przy Boat...

Fantastyczny klimat miejsca, gdzie toczy się powieść. Czytając masz wrażenie, że Ty również mieszkasz na barce razem z bohaterami.
Sarah Jio drugi raz wprowadziła mnie w tajemnice bohaterów i odpłynełam z nimi na kilka godzin, aczkolwiek tym razem czegoś mi zabrakło.
Mimo wszystko polecam Wam poznanie cudownych postaci jakimi są Ada,Penny i pozostali mieszkańcy z Seattle.