Opinia na temat książki Dom sióstr

Przez 100 pierwszych stron kilkakrotnie nachodziły mnie myśli, że nie przebrnę przez tę książkę, że zanudzę się nią na śmierć. Cieszę się, że jednak wytrwałam. Książka niesamowita i poruszająca. Wzbudzała potem tyle emocji, że już po przebrnięciu pierwszy 100 stron, nie byłam od niej w stanie się oderwać. Popadałam ze skrajności w skrajność. Raz byłam wściekła, raz oburzona, to znów przerażona, żeby za moment być zdziwioną i poruszoną. Są bohaterowie w niej, którzy drażnili mnie od początku do samego końca (np. Barbara i Victoria), są w niej też bohaterowie, których zachowanie i życiowe perypetie mną wstrząsnęły (Frances), są na koniec również tacy, których wciąż było mi żal (Laura). Bardzo dużo w tej książce się dzieje i będąc szczerym należy tez powiedzieć, że momentami jednak człowiek czuje przesyt. Osobiście uważam, że wątek opisujący relacje i problemy Barbary i Ralpha był absolutnie zbędny, bo wniósł jedynie masę niepotrzebnego chaosu i był potwornie nudny od początku do samego końca. Jednak książkę polecam i radzę się nie zrażać tak szybko jak ja.