Dopóki rosną cytrynowe drzew

Są historie przynoszące ukojenie czy rozrywkę, ale są też takie, które swoją treścią łamią serca i ukazują trudy wojny..
"Dopóki rosną cytrynowe drzewa" to właśnie pełna bólu, poruszenia i cierpienia historia, gdzie dążenie do normalności i zaznania spokoju wiąże się z wieloma poświęceniami i walką o każdy dzień..

Syria i tocząca się w niej walka o wolność.
Salma każdego dnia walczy z niepewnością, ale i zmaga się z wewnętrznymi decyzjami. Wraz z ciężarną szwagierką zostały same w pełnym niebezpieczeństw i saperów mieście. Młoda kobieta obiecała wydostać je z pełnego okrucieństw kraju, jednak jako studentka farmacji została wolontariuszką w szpitalu, gdzie pomaga wszystkim rannym. Musi podjąć trudną decyzję czy zostać i starać się pomagać innym czy uciekać.. Na jej drodze staje także pewien chłopak, z którym nie dane było jej się spotkać..

Czy w pełnym niebezpieczeństw miejscu znajdzie się miejsce i czas na nadzieję?

Poruszająca lektura gdzie ogrom emocji jest gwarantowany.
Tę historię czytałam dość długo, treść jaka jest w niej zapisana boli, zmusza do refleksji, ale i przynosi nadzieję.
Wiara i oddanie dla kraju ukazująca inna kulturę jest niezwykle wyjątkowa. Tocząca się wojna i poświęcenie ludzi jest niewyobrażalne..

Piękny język, poruszająca historia, emocjonalny cios. Musicie koniecznie przeczytać.

"Dopóki rosną cytrynowe drzewa" to książka, która wyróżnia się na tle innych. Poruszony w niej temat sytuacji politycznej w Syrii jest mi wyjątkowo bliski i bardzo cieszę się, że polscy czytelnicy mogą czegoś więcej na ten temat się dowiedzieć.

"Kości mam ciężkie jak stal i jestem zajęta zbieraniem kawałków serca, które muszę zszyć w całość przed kolejnym dniem w piekle na ziemi."

Główną bohaterką jest Salama - zanim horror w jej kraju się zaczął, była studentką farmacji, marzycielką, kochaną i kochającą członkinią szczęśliwej rodziny.
Teraz nie ma jeszcze dwusiestu lat, aod rana do wieczora walczy o życia rannych w wyniku wojny. Przetacza własną krew, amputuje kończyny, operuje ciałka niewinnych dzieci i stara się wziąć trochę ich cierpienia na siebie.
Uważa to za swoją powinność, obowiązek wobec kraju i wobec cierpiących ludzi, rozdziera ją więc wewnętrznie wizja ucieczki.
W końcu jednak decyduje się na wejście na łódź płynącą do Niemiec, głównie ze względu na swoją ciężarną szwagierkę i przyjaciółkę.
Im bardziej zbliża się podróż, Salama nabiera jednak wątpliwości, zwłaszcza, kiedy na jej drodze staje Kenan - chłopak ryzykujący własne życie w walce o wolność. Ich rozwijająca się relacja będzie pogłębiać rozdarcie bohaterki między miłością do ojczyzny i uczuciem do Kenana, a chęcią ratunku siebie i bezbronnej towarzyszki.
Co zwycięży?
Czy Salamie uda się namówić chłopaka na wyjazd?
A może ich życia potoczą się jeszcze inacz...

"Może i wyrwę się z Syrii. Postawię stopy na europejskim brzegu. Fale będą owijały się wokół moich drżących łydek, a słone powietrze osadzi się na moich wargach. Będę bezpieczniejsza. Ale za to wszystko zapłacę własną duszą."
••
"(...) - Wolność zawsze miała wysoką cenę. I jest nią...
- Krew. Morze krwi. Głębsze, niż moglibyśmy to sobie wyobrazić - kończy gorzko."
▪︎▪︎
Książka która swoją niezwykłą wręcz czułością mówi o rzeczach przerażających, która uderza mocno i celnie, i która zostawia po sobie nie tylko kaca książkowego, ale przede wszystkim moralnego. Zmusza do zastanowienia się nad wydarzeniami, które do tej pory były nam kompletnie nieznane lub najzwyczajniej w świecie nie przywiązywaliśmy do nich specjalnej uwagi, ponieważ działy się gdzieś daleko.

Jakie byłyby nasze wybory gdybyśmy znaleźli się w sytuacji bohaterów. Zostalibyśmy czy uciekli? Ale prawda jest taka, że żadna decyzja, żaden wybór jakiego dokonają, nie będzie dobry ani zły, bo każdy z nich i tak rozerwie im serca i duszę.

Przepiękna, wzruszająca, niezwykle mądra opowieść, którą powinni przeczytać absolutnie, ale to absolutnie wszyscy, niezależnie od wieku, płci, wyznania czy narodowości.
Długo po przeczytaniu tuliłam tę książkę do serca.

Niektóre fragmenty w książce ,,Dopóki rosną cytrynowe drzewa" czyta się przez ściśnięte gardło.
Autorka w sposób realistyczny i ze szczegółami opisuje zniszczone miasto w gruzach. W autentyczny sposób oddaje cierpienie dorosłych i dzieci. Warsztat pisarki jest świetny, ma bogaty zasób słownictwa, lekki i plastyczny styl. Bardzo płynie, z wyczuciem i wrażliwością przechodzi od scen grozy, które wywołują ciarki do nostalgicznych retrospekcji. ,,Dopóki rosną cytrynowe drzewa" Zoulfy Katouhy jest fikcją literacką, ale bardzo żywą i bliską rzeczywistości. To fikcja, która ma poruszyć. Autorka pięknymi słowami, opisuje bezlitosny świat ludzi, którym na głowę w każdej chwili może spaść bomba. To przede wszystkim literatura, która łamie serce, a mimo wszystko bije od niej nadzieja i wiara. Powieść Zoulfy Katouhy jest też swego rodzajem listem do Syrii.