Opinia na temat książki Dopóki starczy mi sił

“Czułam się jak w grze, mogłam nadać sobie nowe imię, stworzyć wymarzoną osobę i nią być, to była namiastka nowego życia, tabula rasa. Każdy marzy o tym przynajmniej raz. Rzucić wszystko i móc zacząć od początku, bez wad i błędów, bez oczekiwań i konsekwencji. Jedyny szkopuł w zmianie życia polegał na tym, że w pewnym momencie zamiast je zmienić, zwyczajnie je tracimy.”
Zola i jej ciotka Camilla od lat uciekają. Co trzy miesiące mają nową tożsamość : nowe imię i nazwisko, kolor oczu i włosów, nowy charakter, nową przeszłość i nowe miejsce zamieszkania.Nic nie mają na stałe, wszystko jest iluzją i wszystko może się zmienić kiedy dopadnie ich przeszłość. Ich życie zaczyna się zmieniać, gdy przeprowadzają się do małego miasteczka Jonesport. Ktoś odkrywa ich tajemnicę i prawdziwą tożsamość. Czy odważą się w końcu zawalczyć o swoje prawdziwe życie? Czy uda im się rozliczyć z przeszłością?
Nawet nie wiecie jak się bałam zaczynając “Dopóki starczy mi sił” Karoliny Klimkiewicz, wiecie jakie mam podejście do polskich autorów - bardzo bardzo ostrożne. Tym razem moje obawy okazały się zupełnie niepotrzebne ! “Dopóki starczy mi sił” to świetna historia, która wciąga od pierwszej strony. Zola boi się zaufać i otworzyć przed kimkolwiek. Boi się, że będzie musiała wyznać swoją tajemnicę lub przywiążę się do kogoś i będzie musiała zniknąć. Tym razem musi zmierzyć się z przeszłością i uczuciami, które ją zaskakują czyli przyjaźnią i miłością. Musi zdecydować komu może i na ile może zaufać. Wie, że dopóki nie zmierzy się z przeszłością nie będzie mogła być szczęśliwa. Kolejne wcielenia coraz bardziej ją męczą, a prawdziwe życie jest jej jedynym marzeniem. Czy uda jej się ? Przekonajcie się sami ! Zakończenie “Dopóki starczy mi sił” jest kolejnym zakończeniem, za które autorka powinna dostać karę. No bo jak to można tak zakończyć?! Polecam
instagram.com/karkareads