Opinia na temat książki Drugi grób po lewej

Powiem tylko, że bardzo nie fair jest po przeczytaniu pierwszej części dowiedzieć, że główny bohater zdradza bohaterkę. Nic tak człowiekowi nie podcina skrzydeł, jak taka informacja. Byłam przekonana, że nie sięgnę po kolejną część. Ja nie chcę tłumaczyć zdrad bohatera, ja po prostu nie chcę, aby on zdradzał. I już.
No dobrze, nie zdradza w tej części. A co gorsza coraz bardziej daje się lubić. Fatycznie, jest typem – ja wiem, i wiem najlepiej, i mam do tego prawo i w sumie do wielu innych rzeczy, a do ciebie to w nieograniczonym zakresie. Ale… można go polubić. Lekko podobnie jak Bonesa. Z jednej strony jako ten wrzód na tylnej części ciała, z drugiej coraz bardziej odczuwamy, że on rzeczywiście jest potrzebny Charley. Że ma w sobie to coś dzięki czemu łatwiej jej się oddycha, choć często ten oddech niesie za sobą niepokój, walkę i koniecznie poczucie niepewności, złości i niekiedy bezradności. Kurcze, że ona w sumie może żyć bez niego, ale nigdy nie będzie tak pełna jak z nim.
Bardzo fajne zagadki do odkrycia i bardzo niefajna „zdrada” ojca. Wiem, wiem, ale mnie to nie przekonuje. Emocjonalnie, nie mogę tego przyjąć. I jestem pełna podziwu dla Charley, że ona mogła. Zakochałam się w Cookie i powoli zaczynam w Łowcy głów. Oj, ja bym ich połączyła razem (niestety, wiadomo, że to nie Garett będzie partnerem Chalrey). Mieszanka może i wybuchowa, ale jakże ciekawa. Druga część chyba szybciej mi się przeczytała, choć nie umiem powiedzieć czy była lepsza. Łatwiej mi było ze względu na znajomość głównych wątków, no i może w obawie przed tą zdradą biegłam tak do przodu.