Opinia na temat książki Drzewko szczęścia

Kornelia ma już 93 lata i mieszka na wsi pod Warszawą. Podczas spotkań rodzinny zauważyła, że jej najbliżsi nie maja ze sobą zbyt dobrych relacji, dlatego postanowiła, że musi coś z tym zrobić.
Po namyśle stwierdziła, że nie może spokojnie umrzeć aż nie dowie się o swoich przodkach, a dokładniej oczekiwała rodzinnego herbu.
Na początku rodzina nie jest chętna brać udział w poszukiwaniu korzeni ale w końcu zaczynają przeszukiwać archiwa oraz internet.
Zajęcie wciągnęło naszych bohaterów, a nawet zaczęło zmieniać ich poglądy na życie. Pomimo wieku to właśnie Kornelia jest bardzo uważnym obserwatorem i widzi, więcej niż nam się wydaje.
Historię czyta się w ekspresowym tempie, pojawiają się naprawdę zabawne fragmenty przez różne nieporozumienia.
Bardzo polubiłam całą rodzinę, a w szczególności Kornelię, która jest bardzo ciepłą osobą i dość szaloną, jak na swój wiek.
Zosia, która domaga się uwagi oraz miłości i jak na swój wiek jest bardzo mądrą nastolatką.
Szymon, który docenia każdy gest i jest bardzo kochanym, słodkim dzieckiem z którym też chętnie bym pograła w piłkę.
Mogłabym tutaj napisać wiele dobrego o każdej osobie ale chce żebyście sami ich poznali.

Czy możemy z takiej lekkiej książki wyciągnąć jakiś wnioski?
Oczywiście, że tak !
Czasami warto się zatrzymać i dostrzec innych ludzi. Zrozumieć, że niezależnie jak bardzo będziemy bogaci to nigdy nie będziemy szczęśliwi jeśli nie będzie z nami kochających osób.
Lepiej mieć mniej i być szczęśliwym niż żyć w luksusach ale samotnie.