Duchy, których nie chcemy zapomnieć

Po śmierci starszego brata, Liam jest załamano. Stara się normalnie funkcjonować w świecie bez najbliższej osoby, oprócz tego sytuacja z jeno przyjaciółmi mocno się pogarsza, a samo nie czuje wsparcia.
Znajduje zrozumienie w najlepszym przyjacielu jeno brata, który także odczuwa ból i stratę najbliższego przyjaciela..

Ta powieść to osobista terapia osoby autorskiej, przepracowana po stracie najbliższej osoby. Tak też kieruje swoją treść do osób młodych, zagubionych mierzących się z nieplanowanymi przez los zmianami.

#duchyktórychniechcemyzapomnieć to powieść mocno emocjonalna, poruszająca tematy delikatne jak strata bliskiej osoby, towarzyszące temu emocje, ale oprócz tego zagłębiające się w osobistej orientacji i własnych uczuć.
Z pewnością pomoże takim osobom i da oczekiwane i potrzebne ukojenie i jest intymną osobistą i spokojną terapią.

To moja kolejna historia pisana przez osobę autorska, jednak jeszcze się przełamuje z odbiorem w formie niebinarnej, dla osób nie posługujących się taką formą w tekście przyzwyczajenie się do treści wymaga więcej czasu.

Przeczytałam, że "Duchy, których nie chcemy zapomnieć" to idealna pozycja dla fanów Adama Silvery. Bardzo mnie to zaciekawiło, więc z wielką przyjemnością sięgnęłam po tę pozycję. Osobą autorską jest Mason Deaver.

Muszę przyznać, że to było moje pierwsze zetknięcie z tego typu książką, więc jeżeli użyję złego słowa bądź zaimka, to z góry przepraszam, ale brak mi doświadczenia w tym temacie.

Liam jest osobą niebinarną. Gdy jeno brat, Ethan, ginie w wypadku samochodowym, musi zmierzyć się ze stratą i żałobą, po jednej z najważniejszych osób w jeno życiu. Nie jest to łatwe, szczególnie gdy przyjaciele okazują brak zrozumienia, czy może zainteresowania... Zostaje samo z problemem... Wtedy zbliża się do najlepszego przyjaciela Ethana- Marcusa.

Akcja książki podzielona jest na dwie strefy czasowe. Przed wypadkiem i po wypadku.

"Duchy, których nie chcemy zapomnieć" to nie jest zwykła książka. Opowiada ona o samotności, uczuciu straty, radzeniu sobie z żałobą. To pewnego rodzaju poradnik dla młodych osób, które są zagubione. Być może właśnie ta pozycja jest w stanie pomóc, albo choć w minimalnym stopniu ukoić ból po stracie ważnej osoby. Pokazuje jak istotne jest, aby pomimo wszelkich niedogodności, znaleźć sens w swoim życiu i dalej brnąć do przodu.

Mogę śmiało powiedzieć, że po części wiem, co czuło Liam. Być może gdybym sięgnęła po tę pozycję paręnaście lat temu, pomogłaby i mi. Cieszę się, że na rynku wydawniczym pojawiają się tak...

"Duchy, których nie chcemy zapomnieć" jest historią przepełnioną smutkiem spowodowanym żałobą po ukochanej osobie. Bracie, synu, koledze ze szkoły, Ethana. Jest to opowieść, która z początku mocno ściska za serce, żołądek. Powoduje, że nasz nastrój diametralnie się zmienia, gdy zaczynamy odczuwać emocje głównej postaci, Liam. Jest miejsce na tajemnice, zauroczenia oraz przyjaźnie, które nie zawsze stanowią wzór ideału. Potem... Potem przychodzi nadzieja, zrozumienie, jednak ból natychmiast nie znika. Jest to ciężkie do przejścia, bo po drodze nadal czekają upadki. Czy na końcu przychodzi ulga? Każdy by tego chciał, jednak ten proces wymaga czasu. Czasu na pogodzenie się ze stratą, na znalezienie tej jednej rzeczy, która będzie nas utrzymywać przy życiu. Potrzeba także tego najważniejszego składnika. Ludzi. Przyjaciele, znajomi, rodzina, ukochane osoby. To one sprawiają, że ten ból staje się mniejszy. Zanika powoli, gdy pozwalamy odejść tytułowym Duchom. Nie chcemy ich zapomnieć, nie. Bo one i tak zawsze będą z nami.

Czy muszę coś więcej dodawać? Myślę, że nie. Powieść Mason Deaver jest ciężka, przygnębiająca, a czasami doprowadza do łez. Jednak jeno styl sprawia, że można wnikać w ten świat na kilka godzin i przeżyć wiele. Osoba autorska wykreowała naprawdę realne postacie, a tłumacz (tu: Artur Łuksza) wspaniale przełożył na nasz język. Forma niebinarna ciągle stanowi dla niektórych zagadkę, a takie powieści pok...

Fabuła drugiej powieści osoby autorskiej ,,Wszystkiego najlepsze" podejmuje uniwersalną tematykę, ponieważ każdy z nas w swoim życiu mierzy się z żałobą i stratą bliskiej osoby. Fabuła powieści ,,Duchy, których nie chcemy zapomnieć" jest dość prosta i nie ma zaskakujących zwrotów akcji, ponieważ najważniejsze w niej są emocje.
Przede wszystkim w ,,Duchy, których nie chcemy zapomnieć" najważniejsze są pierwszoplanowe postacie i relacje pomiędzy nimi. Dorośli bohaterowie nie mają marginalnej roli, jak to często bywa w tego typu powieściach, a są aktywnymi uczestnikami w życiu swoich dzieci. W powieści fantastycznie zostały zarysowane relacje pomiędzy rodzeństwem. Początkowe rozdziały są napisane prostym językiem, pozbawione w większości środków stylistycznych, w pewnym sensie oddają pustkę, surowość i bezwzględność świata. Z czasem zdania stają się bardziej złożone i barwne. Osoba autorska zastosowała super zabieg na końcu książki, który w pewnym sensie okazuje się katharsis dla głównej postaci, ale nie do końca.
,,Duchy, których nie chcemy zapomnieć" Mason Deaver to dobra książka dla młodzieży i nie tylko. Osoba autorska nie gra na emocjach czytelników i nie stosuje tanich chwytów, a oddaje w ręce czytelników bardzo realistyczną powieść o stracie, przyjaźni i akceptacji. Jest smutna i przygnębiająca, ale przede wszystkim czytając tę książkę emocje takie, jak złość, bezsilność i żal są ukazane autentycznie.

"Głupio myślałom, że żałoba jest rzeczą nieskomplikowaną. Myślałom, że uderzy pierwsza fala, a potem uczucie smutku i rozpaczy będzie stopniowo spływało, aż w końcu wszystko wróci do normy. Tak bardzo się myliłom. Bo żałoba jest rzeczą skomplikowaną, paskudną i pokręconą. I przez to sprawia, że robisz skomplikowane, paskudne i pokręcone rzeczy."
••
"Cierpiałom, bo tak bardzo za nim tęskniłom. Tęskniłom za bratem bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Wiedziałom też, że nigdy nie przestanę. Musiałom jednak nauczyć się żyć z bólem, z brakiem części mojego życia, której nigdy nie odzyskam."
▪︎▪︎
Nie jest to lekka i przyjemna lektura, zdecydowanie nie. Zabierając się do czytania przygotujcie się, że będzie naprawdę ciężko.

"Duchy, których nie chcemy zapomnieć" to niezwykle bolesna opowieść. To mozolna i wyczerpująca emocjonalnie podróż, podczas której bohaterowie nie raz się potkną, złamią nie jedno serce, w tym również własne. Pewne rzeczy zmienią się dla nich na zawsze, niektóre będą musieli przepracować, a jeszcze inne dopiero odkryć. Jednakże cały ten wysiłek nie pójdzie na marne, da im nadzieję, że w końcu będzie lepiej, a także siłę, żeby w to wierzyć i trzymać się tego gdy nadejdą gorsze dni.

Piękna, mądra, ale też dojmująco smutna historia o żałobie i odnajdywaniu sensu życia na nowo.

🫧Czasem chcielibyśmy coś zapomnieć, kiedy indziej właśnie nie. Czasami trzymamy się wspomnień z całej siły, bo tylko one dają nam nadzieję. Lecz czasem spotykamy się ze wspomnieniami, które są tak bolesne, że nie wiemy czy chcemy je zapomnieć, czy może dalej pamiętać.
--'--'--'--'--'--'--'
🎧Co znajdziemy w książce - TW!!!
[Tutaj nie bedzie tego co zawsze. Teraz to lista TW!!!]
°ŝmierć bliskiej osoby
°s@mookaleczanie
°tøksyczne relacje
°ẅulgaryzmy
°proløblemy pšychiczne
••••○○○○••••••○○○○○••••••
🫂Duchy, to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej osoby autorskiej.
Gdy czytałam notkę ,,od Autorza,, emocje dotyczące tej książki, takie jak smutek czy złość jeszcze bardziej się we mnie pogłębiły, gdy przeczytałam, że ta historia jest trochę prawdziwa.

👻Uważam, że ta książka była czymś, czego mi ostatnio brakowało, oraz czymś o czym powinno się mówić trochę więcej.
🫧Problemy ze śmiercią bliskiej osoby spotykają każdego z nas, a tutaj zostało to bardzo dobrze opisane.
Duży plus dla osoby autorskiej, że nie napisało ,,Śmierć, jest czymś czego nie da się uniknąć i po prostu trzeba zapomnieć i iść dalej.,, ale opisało nam jak jest to dla nas ciężkie i jakie skutki nawet może przynosić. Wiadomo, że każdy przeżywa wszystko inaczej, ale i tak w głównej mierze dotyczy to każdego.