Opinia na temat książki Dwie i pół duszy. Folk noir

Wśród bagien, pól i lasów, we wsi Jedna Wola nad jeziorem Ruty - to tu zabiera nas Justyna Hankus w swej mrocznej, ludowej opowieści.Nie będzie to sielska i bajkowa historia, pełno tu mroku, zagadek i sekretów, które nie tylko zagościły w duszach bohaterów, ale i kryją się na dnie głębokiego jeziora.

Gdy mieszkańców zaczynają nawiedzać niepojęte rzeczy, często przerażające, nikt nie ma pojęcia, że są one ściśle powiązane z zawartością pewnego słoja.
Zgodnie z zasadą - Panu Bogu świeczka, a diabłu ogarek lokalna społeczność jest wierzącą, ale i zabobonna. Zło, które opadło niczym gęsta mgła napawa niepokojem i niepewnością, czy to wynik sił nieczystych, czy stoi za tym ludzki czynnik.
A bohaterowie? Niezwykli, nietuzinkowi. Wśród nich Mateusz Kusy człowiek o dwóch duszach zamieniający się pod osłoną nocy w zmorę, cyganka Aza znająca się na czarach, Wodnik, Wiedźmawa - wszyscy dodają tej historii kolorytu.
Nie brak tu przemocy, naturalistycznych obrazów, wybuchowej namiętności, czy ulotnych doznań.

Językowo za to powieść metaforami stoi, kipi od barwnych obrazów, pęcznieje gwarowymi naleciałościami, a nawet przekleństwami. Każdy kolejny rozdział otwierają wypowiedzi świadków dziwnych zdarzeń, zaczerpnięte z policyjnych notatek, zasłyszane i spisane.
W tej mrocznej powieści ludowej mamy i szczyptę grozy, mnóstwo słowiańskości i realizmu magicznego.

Nie sposób streścić wszystkiego, co Dwie I pół duszy ma do zaoferowania, trzeba czytać!