Dziennik 1939-1942

To był mój pierwszy raz, kiedy czytałam książkę-lecz jednakowo czułam się z tym dziwnie. Myśl, że to wszystko napisała osoba, która żyła i wtedy nawet nie do pomyślenia dla niej było, że ktoś kiedyś przeczyta jej dziennik-jest niesamowita. Wtedy jedyne, o czym myślała, to aby nikt nie przeczytał jej myśli spisanych na papier, ponieważ ten kawałek papieru był jej powiernikiem.
W książce możemy przeczytać jej zapiski z lat 1939 - 1943. Czytałam tę pozycję jednym ciągiem i niezwykłe było, jak można zobaczyć zmianę myślenia, priorytetów i problemów dziewczyny. Z rok na rok staje się starsza i do jej życia dochodzą nowe problemy. Na dodatek wojna psuje jej wszystkie plany i rujnuje życie.
Zagłębiamy się w myśli i uczucia prawdziwego człowieka. Trudno jest oceniać taką książkę, ponieważ to jednak jest w pewnym sensie “naruszenie” prywatności. Jedynie dzięki siostrze Reni, która odzyskując jej zapiski pozwoliła nam poznać dogłębnie życie swojej siostry, możliwe było spojrzenie na czas wojny, nie tylko z perspektywy ciągłego strachu.
Większa część dziennika jest poświęcona problemom miłosnym, które przeżywa Renia. Możemy zobaczyć, jak dziewczyna zakochuje się w Zygu i jak z czasem to uczucie się rozrasta. Jednak nie wszystko jest idealne. Jest nastolatką w bardzo trudnych czasach. Niestety, nie ma też przy niej mamy, za którą dziewczyna bardzo mocno tęskni. Widać, że bardzo potrzebowała matczynej miłości i uwagi, ale przez ówczesną sytuację nie było to możliwe. Renia...

Jak już zapewne doskonale wiecie uwielbiam literaturę wojenną, choć bez znaczenia jest dla mnie to czy jest ona oparta na faktach czy też nie. Tym razem mam do czynienia z dziennikiem młodej dziewczyny, która spisywała swoje przemyślenia w getcie.
Odnaleziony po 70latach od niewyobrażalnej tragedii, która sięgnęła sporą część żydowskiej ludności (i nie tylko) pamiętnik, to namacalny dokument tego, co działo się za murami getta z punktu widzenia młodej kobiety - Reni Spiegel.
Tak bardzo chciałabym wam coś napisać i mam mnóstwo myśli w głowie, a z drugiej strony nie potrafię skleić sensownego zdania. Wszyscy doskonale wiemy z lekcji historii czy czyiś opowiadań, jak wyglądało życie w czasie wojny, jak niewyobrażalne rzeczy działy się czasie Zagłady.. Ten dziennik posiada w sobie wiele opisów, które przyprawiły mnie o ciarki, przepełniony jest bólem, skutkiem, obawami ale i nadzieją.. Wydaje mi się, że ten dziennik jest inny od dotychczas przeze mnie przeczytanych. Dlaczego? Sama do końca nie jestem w stanie tego wytłumaczyć, ale ujęła mnie spostrzegawczość narratorki, kobiety, która dopiero co wchodziła w dorosłość musiała szybko dojrzeć i zrobić wszystko aby móc przetrwać to piekło. Czy jej się udało? Myślę, że tę odpowiedź wszyscy doskonale znają.

Dziennik ten pozostawia wiele do myślenia. Nie zliczę ile razy pusto wpatrywałam się w tekst próbując stanąć na miejscu Reni. Sprawia on, że chce się wykrzyczeć cały nagromadzony w środku ból i żal, a za razem ...

Oto lektura idealna dla uczniów, wbrew nudnym podręcznikom. Byłabym zachwycona, gdyby trafiła do szkół, nauczycieli, bo myślę, że większość nastolatków z przyjemnością poczytałoby o dziejach swojej rówieśniczki. A na ten moment, polecam chyba każdemu. Bez względu na wiek, płeć, bo Renia przekazywała w swoich notatkach prawdy uniwersalne: kochaj rodzinę, dbaj o siebie, nie trać wiary w człowieka, chociaż potrafi skrzywdzić. Jestem zaszczycona, iż mogłam zetknąć się z Renulką. I bardzo chciałabym ją spotkać, gdzieś, gdzie nic już jej nie zagraża…