Dziewczynka z walizki

Fleja i ignorant - to pierwsze słowa, które nasunęły mi się na myśl kiedy z hukiem zamknęłam przeczytaną książkę. Zaraz też zaczęłam poszukiwać informacji o autorze będącym dla mnie młodzieńcem pragnącym zarobić na modnym temacie klecąc ze sobą parę zasłyszanych informacji i wykorzystując prawdziwe przeżycia bohaterek. Jakież było moje zdziwienie gdy wyczytałam, że to pan w mocno średnim wieku, znawca tematu w wielu kręgach uznawany za eksperta. Serio??
Sama historia napisana bardzo, ale to bardzo chaotycznie. Niby rozdziały krótkie, niby zdania proste, ale trzeba się było mocno skupić, żeby wśród tych wszystkich literek odszukać właściwą historię. Tak jak napisali inni czytelnicy w swoich opiniach bardzo dużo w książce autoreklamy, własnych przemyśleń i dziwnych spostrzeżeń. Pomijam już niechęć autora do Polaków, których mniej lub bardziej otwarcie określa antysemitami. Dowodem na jego słowa ma być ukrywanie i niszczenie pamiątek pozostałych po męczeństwie Żydów. Byłam w ostatnich miesiącach w dwóch z wymienionych przez niego miejscach - doskonale oznaczone i trzeba mocno się starać, żeby tam nie trafić. Wspomina również o przemyśle turystycznym powstałym wokół obozu w Oświęcimiu. Chyba nie miał na myśli tej jednej jadłodajni z cenami jak w Bristolu i autobusu przewożącego bezpłatnie gości muzeum pomiędzy obozami?? Nie wiem co można napisać o "znaffcy (sic!) tematu" dla którego powstanie warszawskie wybucha w lipcu (kontekst), a młode dziewczyny w dzień prowadzą nor...

David Serrano Blanquer jest doktorem filologi i zajmuje się literaturą nazistowskich obozów koncentracyjny. „Dziewczynka z walizki” to jedna spośród kilku jego książek na temat holocaustu. Główną bohaterką tego tytułu, jeśli można ją tak nazwać, jest Giza Alterwajn. Kobieta mieszkająca w Urugwaju jest jedną z ocalałych. Urodziła się w warszawskim getcie i kilka miesięcy później w pielęgniarskiej torbie znalazła się za jego murami, by trafić do chrześcijańskiej rodziny Ślązaków. Z pięcioletniego pobytu u nich jednak nic nie pamięta. I przez wiele lat nie chciała pamiętać, nie wspominając nikomu o swojej historii. Nie wiedziała, że przez cały ten czas ktoś jej szukał… 

Autor nie oddaje głosu swojej bohaterce. Książka jest niejako zapisem jego spotkań z Gizą, jego prób zgłębiania tematu na własną rękę i jego przemyśleń. Ten sposób przedstawienia historii początkowo mi się spodobał. Był inny, wprowadzał nieco świeżości. Jednak z biegiem czasu powodował rosnący chaos. Czasami można odnieść wrażenie, że losy Gizy nie posuwają się do przodu, czasami brakuje nieco chronologii, czasami chciałoby się czegoś jeszcze więcej w danym wątku. A czasami niewielki fragment prawdziwych wydarzeń jest otoczony sporym kawałkiem przemyśleń, hipotez i odczuć autora, przy których polski czytelnik może co jakiś czas wzdychać i kręcić głową. 

Historia Gizy i jej przybranej, starszej siostry jest przejmująca i chwyta za serce. Chociaż mogłaby to z...

Lubię czytać książki wojenne, historię ludzi, którzy przeżyli tamten czas. Część życia, która wpływa na jego resztę.
I właśnie o tym jest ta książka. O małej dziewczynce, wyniesionej z getta warszawskiego, ocalałej od Zagłady.
Historia niezwykle wzruszająca. Co prawda takich jak ta, jest pewnie mnóstwo, ale myślę, że każdą warto poznać. To jak lekcja dla życia. To nauka pokory i wdzięczności za to co się ma. Za dobry los.
To jedyny plus tej książki.
Minusów zdecydowanie jest więcej.
Po pierwsze wstęp. Zbyt długi, praktycznie o niczym. Myślę, że spokojnie można pominąć pierwsze 50 stron. Po drugie liczyłam na opowieść historii słowami głównej bohaterki, Gizy. A w sumie było tak, że Autor pisał o tym co opowiedziały mu obie Siostry. D.S. Blanquer sam przyznał, że nie miał pomysłu na formę tej książki i w sumie bardzo dało się to wyczuć. Po trzecie i najważniejsze! Autor w pewnym momencie zaczął wygłaszać swoje opinie i przemyślenia na temat Polski i Polaków. Oczywiście ma do tego prawo, jednak w tym przypadku nie były one prawdą i przez to bardzo źle ocenił Polaków i ich stosunek do wydarzeń z przeszłości. Jeśli według niego Polacy odwracają się plecami do wydarzeń z przeszłości to nie wiem jak on wyobraża sobie pielęgnowanie pamięci o Auschwitz. Jego niesprawiedliwa ocena mocno zaważyła na mojej ocenie jego książki

David Serrano Blanquer przybliża nam w swojej książce historię maleńkiej Gizy, która została uratowana z okrucieństw II wojny światowej. Towarzyszy głównej bohaterce we wspomnieniach tragicznych przeżyć utraty rodziców, a później utraty zastępczej rodziny, w której przypadło jej żyć przez lata hitlerowskiej okupacji. Autor szczególnie poświęca się historii Gizy, badając wiele szczegółów z jej przeszłości.
Czytelnik ma okazje poznać na przykładzie Gizy oraz jej siostry Danuty, z jakim trudnościami musiały zmagać się osoby, które wojna rozdzieliła nawet na kilkadziesiąt lat. Wyjątkowość książki polega na tym,że opisana w niej historia wydarzyła się naprawdę. Wzrusza i sprawia,że czytelnik nie może się oderwać od tej pięknej opowieści o miłości, poświęceniu i walce o życie w czasie okupacji. Autor wplata w tą opowieść swoje osobiste przemyślenia, co sprawia,że jest momentami chaotyczna, jednak przedstawiona w tej książce wyjątkowa historia Gizy i jej rodziny, przysłania drobne niedoskonałości.