Opinia na temat książki Echo morderstwa

Zaczęłabym od tego, że najchętniej zabrałabym się za kolejną część przygód Harper McClain. Problem może polegać jedynie na tym, że jej premiera przewidziana jest na 2019r. Sporo czasu do czekania, ale jeśli druga część będzie na poziomie pierwszej, to uważam, że warto chwilę poczekać.
Dziennikarka kryminalna Harper McClain zauważa podobieństwo między zabójstwem kobiety, a zabójstwem sprzed 15 lat. Zabójstwem, które dotyczyło jej bezpośrednio. Matka Harper zginęła od ran zadanych nożem przez nieodkrytego sprawcę. Sprawcę, który nie pozostawił po sobie najmniejszych śladów. Brak linii papilarnych, brak śladów DNA, a ciało zostało dokładnie wymyte i oczyszczone. Podobnie wygląda zabójstwo Whitney, a jako, że Harper widziała oba miejsca zbrodni, zaczyna łączyć fakty, zastanawiać się i co gorsze zadawać pytania. A przeciwko sobie ma wielu przeciwników.
Sama historia nie należy do porywających i nie pozwalających na odłożenie książki na chwilę. Ma momenty szybsze, ma nawet bardzo szybkie, ale w dużej mierze to śledztwo dziennikarskie, a więc masa pytań, przeszukiwania dokumentów i poszukiwanie odpowiedzi.
Wielką zaletą książki jest obudowanie Harper znajomymi i przyjaciółmi. Niektórzy występują raz czy dwa, inni przewijają się znacznie częściej, ale wszyscy tworzą niepowtarzalny klimat, jaki roztacza się wokół głównej bohaterki. Mamy więc bardzo przystojnego gliniarza, mamy złego gliniarza, średnio zły też się znajdzie, redaktorów z gazety, dziennikarza od tematyki oświatowej, fotografa, bogatego przedsiębiorcę czy najbliższą przyjaciółkę malarkę. Dzięki nim, choć niekiedy niemal wbrew nim, Harper jest w stanie pracować, szukać i niekiedy znajdywać.
Jest też pierwiastek smutku obyczajowego w tej książce, dzięki któremu ta sensacja staje się dobrą sensacją, a nie tylko opisem brutalnych morderstw i przestępstw.
Wybór tej książki jako lektury, był dobrym pomysłem.