Ewa Carter, czyli żywe obrazy z kart kalendarzy

Strasznie męczyłam się przy tej książce. Z reguły narzekamy na zbyt obszerne opisy, ale w tej książce jest zbyt dużo dialogów. Właściwie większość książki to same rozmowy, często o niczym, albo wciąż o tym samym. Bohaterowie zbyt idealni, przesłodzeni. 320 stron męczyłam przez kilka dni.

Przyznam, że pierwszy raz spotkałam się z taką ilością konwersacji między występującymi postaciami. Z reguły narzekamy na zbyt obszerne opisy w powieściach, ale tym razem jest ich niewiele, ale za to zbyt dużo dialogów. Właściwie większość książki to same rozmowy, z których dowiadujemy się, co się dzieje teraz, lub też komentujące to, co się wydarzyło, albo omawiające jakieś dylematy czy opinie na jakiś temat. Spośród nich wyłania się historia młodzieńczej miłości, która zrodziła się w szkolnej ławie i przetrwała różne sytuacje, które stawia przed młodymi życie.

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2022/01/987-ewa-carter-czyli-zywe-obrazy-z-kart.html

Mam tę przyjemność opowiedzieć Wam o książce, w której jedna z postaci pojawiła się na moją prośbę, więc można powiedzieć, że zostałam jej pierwowzorem.
Początkowo miałam być tylko bezczelna i nietaktowna, a wyszło nieco inaczej.
Dzięki mnie główni bohaterowie, czyli Ewa i Grzegorz, musieli się ujawnić co nie do końca im się podobało.
To chyba sprawiło, że autorka się na mnie zemściła i zrobiła ze mnie czarny charakter. A co takiego zrobiłam i w jaki sposób zaszkodziłam głównym bohaterom to już sprawdźcie sami.
Żeby nie było... nie mam o nic pretensji a samą książkę gorąco polecam