Opinia na temat książki Fenotyp rozszerzony
Przeczytane
Wiem, że nic nie wiem. Ale się staram :)
Mam w domu 📚
„Fenotyp rozszerzony” jest kontynuacją i uzupełnieniem „Samolubnego genu”. W początkowych rozdziałach autor poszerza swoją koncepcję samolubnego genu, oraz polemizuje z krytycznymi uwagami, jakie wywołała jego poprzednia książka.
Ostatnie i najciekawsze rozdziały dotyczą fascynującego zjawiska – koncepcji fenotypu rozszerzonego, czyli wpływu genów jednego organizmu na drugi. Dla rozjaśnienia tej koncepcji przytoczę tu jeden z przykładów, jaki Dawkins opisał w swojej książce:
„Mnie zależy na ustaleniu kilku tylko przykładów, w których objawy występujące u żywicieli można z dużą pewnością potraktować jako przystosowanie pasożyta. Należy do nich syndrom Piotrusia Pana, charakteryzujący się niechęcią do stania się dorosłym, jaki zaobserwowano u larw Tribolium znajdujących się pod działaniem hormonu juwenilnego produkowanego przez pasożytnicze pierwotniaki. W przypadku takich niewątpliwych przystosować moje wnioski nie mają charakteru spekulacji. Jeśli fizjologiczne lub behawioralne cechy gospodarza są adaptacjami pasożyta, pasożyt musi (lub musiał) posiadać geny modyfikujące cechy żywiciela. Rozszerzony fenotyp rozciąga się poza ciało, a którym zlokalizowane są te geny, i sięga żywych tkanek innego organizmu”.
Książka nie należy do tych porywających, wymaga od czytelnika sporej wiedzy biologicznej, ale warta jest poświęconej jej uwagi.
Ocena:
Data przeczytania: 2024-01-21
× 16
Polub, jeżeli spodobała Ci się ta opinia!
/03791cf2208d2488136e2e24efb89611/n/fenotyp-rozszerzony)
2 wydania
Fenotyp rozszerzony
Richard Dawkins
8.8/10
„Fenotyp rozszerzony” to dzieło klasyczne. Powstałe na początku lat osiemdziesiątych XX wieku jako kontynuacja słynnego „Samolubnego genu” jest, zdaniem samego autora, jego najciekawszą próbą nowego s...
Komentarze
Pozostałe opinie
Klasyka biologii ewolucyjnej. Dla miłośników Dawkinsa rzecz obowiązkowa.
