Gawędy mojego Anioła Stróża

Biorąc do ręki tę niepozorną książeczkę, spoglądając na zabawną okładkę pomyślałam sobie, że jest to idealna lektura na odgonienie od siebie w tym trudnym czasie smutków napływających ze wszystkich stron. Czy moja przewidywanie się nie myliło?

Ta książka moim zdaniem jest świetną przypowieścią, parabolą, czymś w rodzaju literatury moralistyczno-dydaktycznej.

Autorka pozwoliła sobie na dość uproszczoną kompozycję postaci, chociaż zarówno główna bohaterka jak i jej Anioł Stróż pod względem osobowościowym (czy można powiedzieć, że anioł ma osobowość?) są raczej nietuzinkowi. Mamy tylko dwoje bohaterów, kobietę w średnim wieku i anioła.

Narracja prowadzona jest dwutorowo, raz w formie dialogu, a raz w formie opowieści, ale myślę, że w obu przypadkach służy właściwemu odczytaniu symbolicznego znaczenia przedstawienia świata i pokazania prawdy moralnej. Chociaż służy chyba również odczytaniu alegorycznemu, tu mam na myśli głównie przenośnię sugestywną, czyli obrazy przedstawiające nieco trudne do pokazania idee, myśli jak i symbole.

Dzięki gawędom anioła, główna bohaterka w dość wnikliwy sposób poznaje tworzenie świata, dotychczasowo znane albo od strony biblijnej albo historycznej. Tym razem poznaje to od strony bardziej filozoficznej, gdzie twórcami świata, a zarazem pierwszymi rodzicami są Energia i Wszechświat, powołujący do życia kolejnych potomków, wśród których jako pierwsi są Natura (córka ...

,,Wszyscy jesteśmy psychiczni,
tylko nie wszyscy zdiagnozowani".

Ten cytat idealnie obrazuje stan umysłu naszej bohaterki:-))) Pokochałam ją już od pierwszej chwili za jej lekkość oddawania emocji. Nigdy nie udawała tego co czuje, tylko otwarcie wypowiada się na tematy zwyczajne i na te poufne też:-) Jest kropnie zła na czas jaki nastał. Nigdy bowiem nie przypuszczała, że ktokolwiek będzie nakazywał jej być izolowaną od społeczności. Na całe szczęście wszystko co czuje może opowiedzieć swojemu Aniołowi Stróżowi, który dotrzymuje jej towarzystwa. Rozmawiać będą zupełnie o wszystkim, co na pierwszy rzut oka wskazywał na geografię i fizykę, a raczej tematy z nimi związane. Może i rozmawiają o wszechświecie, ale schodzą na historie jej bliskie. W tytułach bowiem będziecie mieli czasami nagłówek sugerujący komu dana opowieść będzie cytowana. Ja bym ją określiła jako rozmowę z własnym sumieniem, kiedy to nie ma nikogo w pobliżu i nie mamy czym zając głowy. Wtedy przed oczyma bohaterki pojawiają się obrazy, gdzieś ukryte myśli, których nie zdążyła wypowiedzieć. Teraz mówi je na głos, a Anioł Stróż nie tylko ten temat drąży, ale i uzmysławia jej, że nie wszystko, co się stało jest jej winą. Zadaje jej pytania dlaczego kogoś nie lubi, by później doszła do wniosku, czy w ogóle kiedyś miała jakiekolwiek podstawy do tego, by tej osoby nie lubić. Co sprawiło, że tak pomyślała i dlaczego wciąż o tym pamięta. Są to sprawy, które nie dają jej spokoju, a o których nigdy nie ...