Gdybym miała twoją twarz

Gyuri, Miho, Ara, Sujin i Wonna to młode Koreanki pochodzące z biednych mieszkających na prowincji rodzin, które nie mając szans na edukację w renomowanych szkołach, marzą o lepszym życiu w Seulu. Łączy je przyjaźń, mieszkanie w tym samym apartamentowcu, skupianie się na teraźniejszości i tym co jest tu i teraz oraz wiecznym braku pieniędzy. Swoją nadzieję i przepustkę do lepszej przyszłości oraz pracy upatrują w idealnej urodzie którą kreuje współczesne koreańskie społeczeństwo z dużym udziałem chirurgów plastycznych. Dla urody zdecydowanie są w stanie zrobić wiele i dużo wycierpieć. Każdy z rozdziałów przedstawiony jest z perspektywy innej bohaterki. Dzięki temu znacznie lepiej poznajemy każdą z nich, ich przeszłość czy wzajemnie relacje.

To książka którą zdecydowanie zmusza do myślenia i refleksji. Nie ukrywam iż decyzje które podejmowały były dla mnie momentami wręcz szokujące. Nie potrafię zrozumieć jak można się zadłużyć tylko po to żeby zrobić sobie operacje plastyczną mając nadzieję że dzięki temu zapewnimy sobie godną przyszłość oraz poprawimy warunki życia znajdując nową pracę czy bogatego męża. Najbardziej jednak uderzyło mnie to że jest to dla nich zupełnie normalne i naturalne.

Zdecydowanie warto sięgnąć bo to niezwykle dobra książka momentami smutna i wręcz przytłaczająca, ukazująca historię bohaterek dążących do perfekcji, postrzeganiu siebie przez pryzmat innych osób ale i o potrzebie sprostania wygórowanych oczekiwań.

Bezpośrednia odległość pomiędzy Warszawą a Seulem wynosi 7 751 km. Tysiące kilometrów, inny kontynent, pozornie zupełnie odmienna kultura a jednak czytając najnowszą powieść Frances Cha miałam wrażenie, że niemal wszystko co dotyczy kondycji żyjących tam kobiet brzmi bardzo znajomo.

"Gdybym miała twoją twarz" opisuje historie pięciu dziewczyn - Ara, Gyuri, Miho, Wonna i Sujin to bohaterki, które przy bliższym poznaniu okażą się bardziej do siebie podobne niż mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać.

Chyba nikt z nas nie ma wątpliwości, że ładna buzia ułatwia życie, co by nie mówić symetryczne, regularne rysy mogą być przepustką do lepszego świata. Uroda jest atutem, gorzej - gdy tak jak w Korei staje się wymogiem, niemożliwie, nienaturalnie wyśrubowaną wyższą koniecznością.

Dla Guryi i Sujin jest on warunkiem przetrwania, okupionym dziesiątkami operacji i ogromnym cierpieniem, przyniesie efekty oraz ogromne straty finansowe, co sprawia, że zamiast "wyzwolenia" dziewczyny wpadają w błędne koło nieustannego zadłużania się.

Miho ma nieco więcej szczęścia, ona nawet "naturalna" jest wystarczająco ładna, do tego jeszcze zdolna, to jednak za mało jeśli jest się dzieckiem sierocińca, bez koneksji i dobrze usytuowanej rodziny.

Wonna nie wie czy możliwe jest w ogóle pogodzenie macierzyństwa z pracą zawodową, jej zimna zwierzchniczka od razu rozwiewa wszelkie wątpliwości a Wonna musi przecież utrzyma...

Z daleka nasi idole prowadzą radosne bezproblemowe życie. Dopiero z bliska widać przekrwione oczy, pryszcze na brodzie i pogniecioną bluzkę. Takie bliskie spojrzenie na Koreę zapewnia nam Frances Cha. Polecam, choć ostrzegam, że to nie będzie łatwa historia.



Mam skłonności do skupiania się na sobie. Na własnych odczuciach, planach, porażkach i marzeniach. Nie myślę o innych w każdej sekundzie swojego życia. Nie do końca wiem czym jest krystaliczna przyjaźń, rodząca się w trudach życia i już pewnie nigdy się tego nie dowiem. Szkoda...

Książka opowiada właśnie o takiej przyjaźni, damskiej, silnej, choć pochodzącej z ciężkich życiowych doświadczeń. Mało wiedziałam na temat życia Koreanek, tym bardziej, że w ostatnim czasie czytałam przewodnik podróżniczy przedstawiający Korę i Seul w kolorowych barwach. Teraz mogłam odkryć ciemną stronę tego narodu.

Wyścig szczurów, to zdecydowanie zbyt delikatne określenie. Prawda na temat operacji plastycznych obecnych w życiu bohaterek, możliwych powikłaniach i ilości zabiegów jakim poddają się w dążeniu do idealnej wizji koreańskiej kobiety.

Powi...

Współczesny Seul nie jest wyrozumiały dla kobiet, zwłaszcza tych biednych. Aby zyskać przepustkę do świata trzeba wpisać się w kanon piękna. Jednak ceną jaką trzeba zapłacić za piękno jest niewyobrażalnie wysoka, a operacje plastyczne to codzienność. Gyuri, Miho, Ara, Sujin oraz Wonna robią wszystko, aby wygrać tą ciągłą walkę. Ich historie dają wiele do myślenia oraz pokazują, że jedynym ratunkiem może okazać się przyjaźń.

Początkowo ciężko było mi się wciągnąć w historię głównych bohaterek, jednak z czasem książka bardzo mi zaciekawiła, a historie dziewczyn poruszyły. Należę do grona osób, których wiedza na temat Korei Południowej jest niewielka, dlatego fakty ukazane w książce trochę mną wstrząsnęły. Autorka przedstawiła rzeczywistość społeczeństwa w Korei Południowej bez koloryzowania. Historie głównych bohaterek są pokazane z różnych perspektyw i każda z nich ma zupełnie inny charakter, a mimo to oprócz wspólnego miejsca zamieszkania łączy je również chęć normalnego życia.

„Przeżyłabym twoje życie znacznie lepiej niż ty, gdybym miała twoją twarz.” „Upiększanie” się za pomocą operacji plastycznych, aby wpisać się w narzucany przez społeczeństwo kanon piękna to nie jedyne działania, z którymi muszą zmierzyć się mieszkanki Korei Południowej, aby zyskać choć namiastkę normalnego życia. Autorka porusza wiele ważnych i trudnych tematów w swojej książce, które dotykają wbrew pozorom wiele kobiet na całym świeci...

„Gdybym miała twoją twarz” to pięć różnych kobiet i pięć różnych historii rozgrywających się w mroku współczesnego Seulu. Fabuła bardzo mi się spodoba i wywołała we mnie ogrom emocji. Autorka przedstawia nam Koreę oczami młodych Koreanek. Każda z nich reprezentuje inny styl życia, jednak to co je łączy to próba uwolnienia z świata pełnego zakazu oraz nakazów. Wszystkie zostały zranione, porzucone, doznały cierpienia oraz straty. Książka bardzo dobrze opisuje problemy współczesnych kobiet i ich emocje z tym związane, gdzie światem rządzi konsumpcjonizm oraz piękno. Dlatego te historie mogłyby dotyczyć każdej z nas. W dzisiejszych czasach kult piękna, sprostanie oczekiwaniom społeczeństwa, ciągła walka o pozycje bywa czymś „normalnym” dla kobiet. Jest ich codziennością… Jednak odbija to poważne piętno ich życiu…

Uważam, że „Gdybym miała twoją twarz” to przede wszystkim książka o kobietach dla kobiet. Niektóre wątki zostały potraktowane „po macoszemu” i chciałabym lepiej poznać bohaterki. Brakowało mi także ogólnie zarysowanej fabuła, która wszytko w pewnym sensie by usystematyzowała. Jednak całość bardzo mi się podobała i przyswoiłam z niej piękną lekcję o prawdziwej przyjaźni. Koniecznie przeczytajcie tę książkę.