Opinia na temat książki Godzina zagubionych słów

Nie lubię książek gwiazdkowych, bo zawsze są przewidywalne i zawsze tak naprawdę o tym samym - a tu proszę, taka niespodzianka! Nietypowa, zadziwiająco mało świąteczna, wręcz zaskakująco poważna opowieść o świętach, której bohaterowie tuż niedługo przed Gwiazdką doznają bolesnej straty - umiera im ktoś bliski. I święta tracą blask, mogłyby zniknąć, mogłoby ich nie być...

Bohaterowie jednak dostają szansę, jakiej w realnym życiu niestety dostać nie można - spędzają ze swoimi umarłymi jedną godzinę. Mogą ich o wszystko zapytać. Mogą ich za wszystko przeprosić i poprosić o wybaczenie. Wyjaśnić nieporozumienia. Powiedzieć to, czego nie zdążyli powiedzieć.

Gdyby powieść składała się z dwóch pierwszych rozdziałów, moja ocena byłaby dużo wyższa. To są imho perełki, doskonale napisane, świetnym językiem, idealnie wyważonym, z bardzo dobrymi postaciami, niezwykle wiarygodnie oddaną tą cała plątaniną łączących je uczuć, tej miłości z niechęcią, tęsknoty z chłodem, tych nieporozumień, narastających latami i więzią, której mimo wszystko nie da się zerwać... po prostu świetne.

Niestety potem czy to z powodu zbytniej wielości bohaterów, czy powtarzalności schematu, czy zmęczenia materiału robi się coraz... spokojniej, spokojniej, bardziej nużąco, a wręcz męcząco czasami, coraz bardziej schematycznie...

Tym niemniej na pewno jeszcze sięgnę po książki Nataszy Sochy, choćby tylko (chociaż nie, nie tylko) ze względu na język - naprawdę wyśmienity.