Opinia na temat książki Golem

Powiem szczerze, że ciężko mi ocenić tę książkę, szczególnie, gdy widzę ilość pozytywnych ocen. Może nieznajomość części symboliki mnie zgubiła... sama nie wiem. Na pewno nie jest to książka do czytania w autobusie, bo wymaga w wielu momentach pewnego skupienia. Z jednej strony nie jest to ciężki język, ale z drugiej sama treść też nie jest prosta.

Jak na prawie 280 stron mamy tu sporo wątków. Jakby ktoś mnie zapytał, o czym jest ,,Golem", to streściłabym początek książki, bo na dobrą sprawę sama nie jestem pewna, o czym on tak właściwie jest i jak dużą rolę odgrywa ten tytułowy Golem, bo odnoszę wrażenie, że niemal żadną. Albo autor tego nie podkreślił wystarczająco jasno. I nie mogę się oprzeć odczuciu, że część wątków jest urwana, nie do końca wyjaśniona czy w sporej mierze niejasna. Prawdę mówiąc, treść mnie nie porwała, ale nie uważam, że jest zła. Miałam też nadzieję, że autor pokusi się o wytłumaczenie zamieszczanej symboliki, chociaż w jakimś skrócie, ale niespecjalnie się to wydarzyło.

Mamy tu też istną mieszankę gatunkową, bo i kryminał, i trochę horroru, i ezoteryka, i jakieś dramaty rodzinne. Nie powiedziałabym, że to wychodzi tej powieści na dobre. Teoretycznie to klasyka grozy, ale gdybym tego nie przeczytała z tyłu okładki, to wcale bym tak nie powiedziała. Ot taki miszmasz.

Ciężko mi nawet powiedzieć coś o głównym bohaterze, bo niby ma momenty, gdy pokazuje swój charakter i że nie daje sobie wejść na głowę czy się zastraszyć, i te fragmenty były bardzo na plus, ale jednocześnie wydaje się taki niezdecydowany czego on właściwie oczekuje od życia. Błądzi między nie wiadomo czym, znajduje różne symbole, jest wmieszany w jakieś spiski, niby jest zakochany, ale w kim konkretnie to też sam nie wie niemal do samego końca... Nawet się nie dowiadujemy, dlaczego spotkało go to, co go spotkało, więc nie mamy też przedstawionej jego przeszłości w całości.

Są momenty, gdy historia mnie nawet wciągnęła, ale szkoda, że były to tylko momenty. Widziałam opinie, że książka jest lepsza fragmentami niż jako całość i ja się pod tymi opiniami podpisuję.

Niby jest to klasyka, z którą warto się zapoznać, jednak nie dziwi mnie, jeśli ktoś się poddaje w trakcie czytania. Sama nie oczekiwałam żadnych konkretów, gdy po nią sięgałam, ale czuję zawód. Musiałam się wręcz chwilami niestety przymuszać do jej czytania. Może do niej kiedyś wrócę jeszcze raz.