Pięć lat od teraz

„Pięć lat od teraz” autorstwa Paige Toon to książka całkowicie inna niż jej poprzedniczki. Jednak wcale nie oznacza to, że jest gorsza, wręcz przeciwnie! W moim odczuciu to najlepsza książka, jaka wyszła spod pióra autorki.

„Pięć lat od teraz” to historia, która łamie serce, ale i wywołuje wiele sprzecznych emocji. Z jednej strony nie można pogodzić się z tym, w jakim kierunku zmierza fabuła, ale z drugiej strony nie można wyobrazić sobie innego jej biegu, bo wtedy to nie byłoby to samo.

Fabuła kręci się wokół miłości. Miłości szczerej, głębokiej, takiej, której możemy doświadczyć tylko raz w życiu. Wokół miłości rodzącej się z przyjaźni i takiej, która przetrwa każdą zawieruchę, a koniec końców uskrzydla i dodaje sił, aby w pewnym momencie zadać cios i ból. To historia o tym, że życie skrywa przed nami wiele niespodzianek i tak naprawdę nic nie dzieje się w nim bez przyczyny. Wszak to, co dzisiaj wydaje się być dla nas końcem świata, jutro może okazać się początkiem czegoś nowego i znacznie piękniejszego.

Jednak trzeba przyznać, że nim bohaterowie pojęli, o co tak naprawdę chodzi w życiu i ich losie, autorka zgotowała im bardzo ciężki los. Przez większość czasu ich życie to taka gra w kotka i myszkę. Toon funduje im cios za ciosem, a każdy kolejny jest coraz bardziej dotkliwy, i to nie tylko dla Nell i Viana, ale także dla czytelnika. Ta książka to całe tornado emocji, które wciąga czytelnika ...

To powieść reklamowana jako idealna książka dla fanów twórczości Nicholasa Sparksa czy Jojo Moyes, i właśnie Paige Toon. Bo dużo emocji, bo dramatyczne wydarzenia, bo problemy i przeszkody, ale i uczucie, które z jednej strony jest najbardziej właściwe, a równocześnie bolesne. I rzeczywiście. To wszystko, a nawet dużo ponad to, znajdziecie w tej powieści.

Historia z pozoru bardzo prosta, jednak dzięki temu, że autorka zdecydowała się na pokazanie bohaterów w rodzinie, powiedzmy, patchworkowej nadało jej większego ładunku emocjonalnego. I to jest na plus w tej książce. Ale są aspekty, które do mnie nie do końca trafiły. Trochę za wiele tu dramatyzmu, a piętrzące się przeszkody, w moim odczuciu, były mocno przesadzone.
Jednak doskonale wiem, czemu ta książka będzie się podobać i wywoływać emocje.

Podsumowując - dla fanów Sparksa, Moyes, jak najbardziej na tak, reszta czytelników, może ta mniej wrażliwa, możliwe że nie będzie aż tak zachwycona. Mimo tego warto przeczytać i samemu ocenić, czy ten rodzaj emocji na nas działa.