Hour of the Lion

Przyznaję, że to nie moja bajka. Coś we mnie jest, co stwarza barierę między mną jako czytelnikiem, a tekstem w którym para nie jest parą, ale jest trójkątem. I tak sobie myślę, że nie ma specjalnie znaczenia, ile w tej parze jest kobiet, a ile mężczyzn. Tu nie o skład płciowy chodzi, ale o ilość. Partnerstwo dla mnie to jednak jeden na jeden, a nie jeden na dwa, czy dwa na jeden czy jakoś znowu inaczej.
Skłamałabym gdybym powiedziała, że omijam sceny seksu wszędzie gdzie to jest możliwe. To nie jest prawda. Omijam tam, gdzie są beznadziejne, nudne, nieinteresujące, upchnięte na siłę, lub napisane tak, że miewam większe emocje podczas patrzenia na padający deszcz. Niby tutaj powinno być coś odmiennego, bo to jednak trójka w jednym łóżku. A nie było. W sumie było nijako. Jedno dominujące, drugie mniej i kobieta, którą trzeba utemperować w środku.
Ale nie samym seksem człowiek żyje, więc powiem co mi się jeszcze nie podobało (tak jakoś wyszło, że zaczęłam od tej ciemniejszej strony). Uczucia i emocje. Pewnie znowu dla mnie nie zrozumiałe, ale nie wiem, jak w tym samym czasie kobieta może pożądać dwóch facetów i z dwoma sypiać – póki co oddzielnie. Znowu powiedziałabym, że to raczej moje postrzeganie związku, niż wina książki, która podejrzewam, że zgodnie z nakreślonymi ramami historii, spisywała się całkiem dobrze. Słowa? Brat wspominający, że żadna kobieta nie smakuje tak dobrze kiedy nie bierze się jej z bratem. Było tego trochę. Elementów, które same w sobie, w ujęc...