Ja nikogo nie lubię oprócz siebie

Jolanta Stefko debiutowała w 1998 roku tomikiem Po stronie niczyjej. Komentujący ten pierwszy zbiór Jerzy Jarzębski zawarł istotę jej poezji w określeniu „choroba na śmierć”. Autorka z niezwykłą konsekwencją stawia te same pytania, które coraz częściej podają w wątpliwość sens istnienia. A jednak rozważa: czy można być bliżej, być dla, jak przyzwyczaić się do świata, czym jest życie, co znaczą inni, czy jest gdzieś Bóg, co będzie jutro.