Jak rozprzestrzenia się zachowanie

Dlaczego czasami zarażanie społeczne zachodzi z niebywałą wręcz łatwością, a czasami idzie to bardzo opornie?

Dlaczego wirus HIV błyskawicznie rozprzestrzenił się w populacji, a zachowania pozwalające się przed nim chronić nie mogą się przebić?

Wyzwanie, jakim jest poradzenie sobie z tym problemem, polega na tym, że standardowym sposobem myślenia o dyfuzji większości procesów społecznych stał się model rozprzestrzeniania się chorób: osoba zarażona grypą może przekazać wirusa wielu innym, a te podadzą go dalej. Zazwyczaj sądzi się, że dokładnie w taki sposób rozprzestrzeniają się informacje: jedna osoba może bezkosztowo powtarzać nowinę wielu innym, które puszczą ją dalej w obieg.

Ale jeśli dyfuzja działa właśnie w ten sposób, dlaczego tak wiele ruchów społecznych potrzebuje na to miesięcy lub wręcz lat? Dlaczego tak wielu technologiom tak trudno się przebić? I wreszcie, dlaczego strategie zapobiegania chorobom się nie sprawdzają? Czy wiedza o dyfuzji wirusów może pomóc w rozprzestrzenianiu zachowań i dyfuzji wszystkiego, od ruchów społecznych po innowacyjne technologie?

Przykłady przedstawione w tej książce są bardzo zróżnicowane, od rozpowszechniania technologii mediów społecznościowych, przez profilaktykę HIV, aż po bunt w porewolucyjnej Francji. Odkrycia Damona Centoli pomagają zidentyfikować rodzaje sieci, które mogą być skuteczne w rozpowszechnianiu rzucania palenia, a także w przyspieszaniu zmian organizacyjnych. Podpowiadają, jak tworzyć sieci online wspierające wykształcanie nowych zachowań związanych z aktywnością fizyczną. Ukazują również różnice między wykorzystywaniem mediów społecznościowych do rozpowszechniania zaraźliwych memów a mobilizowaniem za ich pośrednictwem aktywizmu politycznego. Wyjaśniają dynamikę dyfuzji zarówno informacyjnej, jak i behawioralnej.

Wydanie 1 - Wyd. PWN