Iwona Kordzińska-Nawrocka przedstawia w swojej pracy niezwykle interesującą, pogłębioną antropologicznie wizję japońskiej kultury miłości dworskiej, połączoną z próbą nowego odczytania jej estetycznego rytuału. Lektura książki pozwala czytelnikowi na prześledzenie opisywanych zjawisk w sposób dynamiczny - miłość dworska jest dla autorki nie tylko konstruktem literackim, złożonym z metafor, epitetów i eufemizmów, tematem licznych listów, ale także składnikiem szczególnego rytuału, jako zespołu zachowań sytuujących się na skrzyżowaniu etyki,estetyki oraz etykiety dworskiej, wyraziście przypisanych do kalendarza przyrody i jej znamion przemijania. Literacki materiał do analizy stanowią najwybitniejsze dzieła klasycznej literatury japońskiej, takie jak: