Jedną nogą w grobie

Ech, zaczyna się fajnie.
Podobnie jak poprzednia, ale te cztery lata… Nadal nie czuję się przekonana. W sumie jestem zła. I na lata i na to, co bohaterowie, no dobrze głównie Bones, powyczyniał w tym czasie. I wcale nie usprawiedliwia go fakt, że twierdzi, że wtedy myślał o Cat. Świnia, a nie wampir. Pogoniłabym go chyba, no może nie do końca, ale trochę …
Myślałam, że w pierwszej części akcja jest wartka, ale tutaj niemal pędzi na łeb i szyję. Nawet nie ma czasu zastanowić się czy nie brakuje jakiś opisów, dopowiedzeń. Do przodu.
Opis wesela Denice czytałam z uśmiechem pod nosem (w sumie często mam go podczas lektury tej serii). I muszę szczerze przyznać, że spodobało mi się to „spotkanie po latach” głównych bohaterów. Warunki, które wymusiły na nich ten dystans, otoczenie niezbyt sprzyjające, masa dystraktorów. Tak, było zabawnie. Ale znowu powiem, że do pewnego momentu…
Do momentu kiedy Bones manipuluje coraz bardziej, a Cat poddaje się bez walki. A jedynym o czym może myśleć to, jak bardzo kocha Bones’a, jak jest piękny i doskonały. Zagroziło w moim przypadku lekką niestrawnością. Chyba wtedy relacja między bohaterami zaczęła mnie deczko irytować. Wybujałe ego, przekonanie o własnej wyjątkowości i potrzeba postawienia na swoim… W zasadzie może by mi nie przeszkadzało tak bardzo w tym ujęciu, ale zaślepienie i bezkrytyczność Cat mnie pognębiła.
Seksu, pewnie jak w przypadku większości wampirzych opowieści, jest sporo. Dosyć dokładne, długie sceny. Jest ...

Ku mojemu rozczarowaniu tom drugi nie jest tak ciekawy jak pierwszy.
Akcja jakby zwalnia, choć od początku coś się dzieje, Cat pracuje przecież w specjalnej rządowe jednostce zajmującej się zjawiskami paranormalnymi i regularnie zabija złe wampiry.
Mimo wszystko, po tempie W pół drogi do grobu czuje niedosyt i gdyby nie to, że na koniec książki Frost wprowadziła prawdziwie nieoczekiwany zwrot akcji oraz postacie na które dawno czekałam to moja ocena byłaby niższa.
Moje odczucia są mieszane, z jednej strony Jedną nogą w grobie mi się podobało, z drugiej brakowało mi takiego kopa, pomimo że przecież autorka nie szczędziła rewelacji w związku z niemal każdą postacią. Chyba moje nienasycenie wynika z faktu, że pierwsza część była genialna i może liczyłam na powtórkę kropka w kropkę.
Frost świetnie zainscenizowała scenę spotkania Cat i Bonesa na ślubie Denise. Choć ona była zażenowana, co autorka w piękny sposób podkreślała to Bones z typowym, jak zdążyłam zauważyć, dla niego spokojem wciąż dawał jej sygnały, że jest dla niego ważna.
I ta scena pocałunku, bardzo dobra.

Nie jestem entuzjastką obrazowych przedstawień miłosnych igraszek, lecz tej książce jestem w stanie to wybaczyć. Co nie zmienia faktu, że jest ich za dużo. Bohaterowie są ciekawie przedstawieni i nie są płytcy. Jeaniene Frost ma bardzo przyjemny styl pisania, dzięki któremu jej książki czyta się bardzo szybko. Potrafi czytelnika wciągnąć w akcję, zaintrygować i czasem zaskoczyć. Nieźle manewruje wydarzeniami, zgrabnie składając je na interesującą historię. Miejscami ma problem ze schematami i idzie po najmniejszej linii oporu. Ogólnie polecam.

Lepsza od poprzedniej części, ma więcej akcji, a dialogi dalej zwalają z nóg. Z chęcią sięgnę po kontynuację.

Moim zdaniem jest świetna. Pełna akcji, humoru i pożądania. Wrócę do niej jeszcze nie raz!

Książka jest naprawdę świetna. Na pewno zagości na półce moich ulubionych czytadełek :)

wcale nie jest za dużo takich scen jeśli ci się nie podobają omiń je.mnie się podoba

Piękna! Utrzymuje poziom. Polecam